Dag 1: de lange rit

Na twee jaar bloggen heb ik eindelijk de "uitgesteld publiceren" functie ontdekt. Dus wat jullie hier de komende twee weken te lezen gaan krijgen, is reeds lang op voorhand geschreven, ikzelf ben immers in vakantie (lees: zonder internet). Net zoals eigenlijk alles reeds lang op voorhand geschreven was. De ontmoetingen met alle grote wielrenners, de fantastische beklimmingen van de alpencols, alles stond gewoonweg in de sterren geschreven...

Vrijdagavond 18 juli kropen we in de wagen voor een lange rechtstreekse rit tot Prato Nevoso, Italië, waar zondag de etappe zou aankomen. Na de nacht doorsparteld te hebben, kregen we het moeilijk bij het krieken van de dag, en onze maag lag helemaal overhoop door alle legale en illegale troep die we hadden ingenomen om wakker te blijven. We voelden dat we elk moment in slaap zouden vallen achter het stuur. Maar dan, plots, als een geschenk uit de hemel, passeerden we de afrit "Kriegstetten" (zie enkele artikels hieronder) en we waren weer klaarwakker. Een kinderhand is snel gevuld en de laatste kilometers naar Prato Nevoso verliepen dan ook onder een gemoedelijke stemming.

Na een reis van 16 uur (pitstops inbegrepen), kwamen we eindelijk aan op onze kamer. Wij zaten voor alle duidelijkheid in een afgewerkt hotel. Van vastgoedcrisis is in Prato Nevoso trouwens blijkbaar weinig te merken als je die foto bekijkt.

Enkele uurtjes slapen was toen het enige dat ons nog interesseerde, want de ochtend erop zouden we zelf de col beklimmen...