All good things

Het zit er weer op, het is weer voorbij, het jaarlijkse weekje Carnavalverlof. En het moet gezegd worden, het was misschien wel mijn beste totnogtoe. De lapmiddeltjes hebben de griepsymptonen onder controle kunnen houden en behalve een spontane bloedneus (waarschijnlijk door de overdaad aan aspegic) en 17 blauwe (inmiddels gele) plekken op mijn benen, heb ik er niets aan overgehouden. Uiterst merkwaardig was ook hoe de weergoden zo opvallend aan onze kant stonden. Toen ik woensdagochtend huiswaarts stapte, leek het nog lente. Het had in drie volle dagen geen druppel geregend. Toen mijn moeder mij enkele uren later buitenkieperde, lag het wegdek nat en was de wind ook beginnen aanwakkeren. Zoals elke Carnavalist deze week wel geopperd heeft: Onzjier es nen Oilsjteneir!

Morgen stappen we weer een andere wereld in, namelijk diegene die ervoor zorgt dat er elke maand centen op de rekening staan. Het zal pijn doen en de wekker zal het alleszins ontgelden. Wedden dat ik mij zal overslapen? Alleszins, ik voel het nu al, ik heb dringend nood aan vakantie.

Tot slot nodig ik jullie uit eens een kijkje te gaan nemen op de blog van Wim De Doncker, hard core triatleet, waar je het verslag kan lezen van zijn wedstrijd van vorig weekend, de Iron Man van Maleisië. Knock Out in het zicht van de haven. En de haven betekende in zijn geval ook startrecht voor Hawaii. Wim, don't give up. Respect man!