Het lichaam moet rusten

Terwijl schoolkameraad Wim De Doncker en zijn triatleten stilaan afdoende voorbereid zijn voor de Iron Man Maleisië, zit ook de voorbereiding voor mijn eerste grote doel van het jaar er zowat op. Maandenlang heb ik er hard voor getraind en deze week is voor mij de zalige rust van taperen aangebroken. Ook ik moet nu inderdaad afbouwen om volgende week zondag perfect voorbereid te zijn op mijn wedstrijd van het jaar.

De naam van deze wedstrijd: Aalst Carnaval. Geen competitie voor doetjes die na amper 10 uur al achter de rug is. Neenee, drie volle dagen en nachten voluit gaan met een absoluut minimum aan slaap en een absoluut maximum aan vettig eten en alcohol. Ik heb een goede winter achter de rug, waarin de fundamenten gelegd werden: vanaf oktober een trage opbouw met 1 pintje, 1 twix en 1 zak chips per avond. In november ben ik geleidelijk overgestapt naar bickyburgers en frieten en 2 pinten per avond. En vanaf december heb ik elke dag 3 warme maaltijden genuttigd met telkenmale een ander type drank erbij. Ik heb bewust het uren slaap per nacht afgebouwd om vorige week tenslotte aan 3 uur te komen, mijn persoonlijke limiet. De rest van de nacht bracht ik in ontbloot bovenlijf door buiten in de tuin, mijn borstharen wapperend in de wind. Bewust heb ik mijn looptrainingen volledig verwaarloosd omdat er geen enkele kilocalorie verloren mocht gaan. Mijn maagomvang is drastisch verhoogd en mijn darmen zijn ingesteld op massale vetinname. Hoewel dit laatste me misschien toch kan nekken. Ik ben niet voldoende getraind op de inname van oosterse specialiteiten: loempia’s en scampi’s met allerlei onbekende sauzen zullen weer eens de grote test van mijn lichaam blijken te zijn. Ik ga de uitdaging echter aan en besef dat ik mijn grenzen weer zal dienen te verleggen, en imodium staat tot op heden niet op de dopinglijst der Carnavalisten.

Dit gezegd zijnde, deze week ben ik volop aan het taperen. Ik leef op water, kippewit en volkorenbrood. Alcohol komt er tot zaterdagnacht niet meer in. Tegen zondag zal het verlangen zowel fysiek als mentaal zodanig groot zijn, dat ik zal presteren.

Presteren, en niets anders dan dat. Presteren, en nadien twee weken recupereren, zoals het een echte atleet betaamt.