Nog 10 dagen

Het is de laatste weken zo druk, enorm druk. Zowel op het werk als daarbuiten. Mijn blogjes beginnen er onder te lijden. De vrije tijd gaat voor een groot stuk naar carnaval tegenwoor-dig, hoewel deze uren voorals-nog totaal niet productief zijn.

De mensen die in Aalst tijdens Carnaval meelopen in de stoet, kan je indelen in twee categorieën: enerzijds de ingeschreven groepen (die maanden werken aan hun praalwagen) en anderzijds de losse groepen. Deze worden ook wel eens het peper en zout van de stoet genoemd. Ze hebben immers niet echt een praalwagen en kunnen tot het allerlaatste moment wachten om hun onderwerp te kiezen en zo nog snel inspelen op de actualiteit. Ze kruiden als het ware de stoet. Ik behoor tot deze groep.

Jaar na jaar, en steeds volgens hetzelfde stramien, zijn we al maanden op voorhand bezig over welk thema we zouden kunnen kiezen met Carnaval. We willen immers eens op tijd klaarkomen (niet op de manier die jullie nu denken). De maanden verstrijken, we stappen van oud naar nieuw, we gaan de laatste weken in, en keer op keer komen we tot de constatatie dat we nog niets gedaan hebben. Ook dit jaar niet. We zijn vorige week eindelijk de stof voor ons kostuum gaan halen. Jeanneken, onze stikster, weer zagen en klagen dat het altijd hetzelfde liedje is. Wij en werken voor Carnaval is zo een beetje als Justine Henin en borsten: je weet dat het niet samen gaat, maar toch blijf je hopen dat het er ooit eens van komt.

Gisterenavond dan maar eens gaan kijken wat er van onze "wagen" van vorig jaar nog overbleef. We hebben nu nog welgeteld 10 dagen de tijd om die hoop roest om te bouwen tot iets schappelijks dat bij ons thema past. Het zal wel weer in orde komen, maar stress man! Niet te doen. En dat zet hem altijd meteen op mijn darmen.