Bite it!

Ik heb een aantal medebloggers hun URL tussen mijn favorieten geplaatst en ik betrap er mij op dat ik dagelijks toch wel eens een kijkje ga nemen. De laatste weken echter merk ik dat de meesten onder hen regelmatig al eens beginnen een dagje over te slaan. De studentjes hebben een excuus, namelijk de examens. But what about the others?

Ik vrees dat het ofwel een soort van wintermoeheid moet zijn, ofwel het stilaan naderende einde van een rage. Ik blijf erbij, niemand blogt puur voor zichzelf. Dan kan je evengoed een privé dagboek aanhouden. Diegene die geen tellers op zijn blog heeft staan is waarschijnlijk ook de persoon die de kliniek kan aanduiden waar Lefevere van zijn amfetamineverslaving afgekickt is.

Het is leuk als je aan de hand van die tellers merkt dat je lezersaantallen beginnen stijgen en op een gegeven moment zelfs totale vreemden plots frequente bezoekers worden. Dat is echter ook meteen het begin van het einde. Je mag die mensen immers niet teleurstellen (denk je) en je voelt de druk toenemen om elke dag kwaliteit te leveren. Plots komt dan dat lieve beestje om de hoek kijken: writer's block. Ik heb het 115 berichten kunnen van mij afschuiven, maar vandaag weet ik werkelijk niet waarover te schrijven. Ik zit al een ganse avond nagelbijtend voor mijn klavier te denken aan mogelijke onderwerpen.

En plots, uit het niets, is er daar eentje: waarom begint een mens in godsnaam aan zijn nagels te bijten? Ik was thuis de jongste van vier kinderen. Bij mijn geboorte had ik mooie nagels, maar gedurende volledig mijn jeugd zag ik mijn zus en broers met hun vingers in hun mond. Ik ben er dan ook maar mee begonnen. Mijn ene broer en mijn zus zijn er al jaren geleden mee gestopt en enkele weken geleden merkte ik dat ook mijn oudste broer het niet meer doet. En ikke dan? Ik kan niet stoppen. Af en toe doe ik eens een schuchtere poging of smeer ik van die bittere nagellak op mijn nagels, maar dat helpt allemaal niet zo veel. Ik zie niet echt een oplossing. Ik kan moeilijk mijn bovenste vingerkootjes afkappen, of al mijn vingers omwikkelen met tape. Hypnose misschien? Stel dat ik dan ook vergeet wat voor een geniaal schrijver ik wel ben :)

Nee, ik zal straks eens googelen naar een remedie tegen dat nagelbijten. Dan plaats ik die URL bij mijn favorieten, naast al die medebloggers die me laten stikken de laatste weken.