Nog 2 weken, oftewel 14 dagen...
De bijgevoegde foto, met onder-getekende als ijsbeer, werd exact 10 jaar geleden getrokken tijdens de Aalsterse Carnaval-stoet. Van jongsaf aan was dit steeds de hoogdag van het jaar. Niet enkel omwille van de kermis, maar ook omdat de stoet in onze straat passeerde. We woonden op de hoek van twee straten (wat technisch gezien relatief normaal is als je op een hoek woont) en hadden misschien wel het beste zicht van gans Aalst. VTM en toen nog BRT stonden in de rij om vanop ons terras te komen filmen.
Toen ik midden jaren 90 zelf begon mee te stappen in de stoet, was het moment dat ik langs ons huis passeerde steeds mijn persoonlijk hoogtepunt. Alsof ik een eindexamen moest afleggen, zo voelde ik mij. Immers, gans de familie wachtte op me. Wat zouden ze vinden van mijn kostuum, van ons thema? Zouden ze me herkennen? Eens daar gepasseerd viel er een last van mijn schouders en kon ik ongegeneerd mijn promillegehalte de hoogte induwen.
Drie jaar geleden, plots, besliste het stadsbestuur om het traject te wijzigen, omwille van werken aan een brug over de Dender. Twee straten verdwenen hierdoor (tijdelijk) uit het traject: onze straten. Vandaag zijn de werken afgerond, maar het traject werd niet in zijn oorspronkelijke toestand gewijzigd. Jammer, maar helaas.
Toen ik midden jaren 90 zelf begon mee te stappen in de stoet, was het moment dat ik langs ons huis passeerde steeds mijn persoonlijk hoogtepunt. Alsof ik een eindexamen moest afleggen, zo voelde ik mij. Immers, gans de familie wachtte op me. Wat zouden ze vinden van mijn kostuum, van ons thema? Zouden ze me herkennen? Eens daar gepasseerd viel er een last van mijn schouders en kon ik ongegeneerd mijn promillegehalte de hoogte induwen.
Drie jaar geleden, plots, besliste het stadsbestuur om het traject te wijzigen, omwille van werken aan een brug over de Dender. Twee straten verdwenen hierdoor (tijdelijk) uit het traject: onze straten. Vandaag zijn de werken afgerond, maar het traject werd niet in zijn oorspronkelijke toestand gewijzigd. Jammer, maar helaas.
Ook dit jaar zal de stoet niet passeren langs mijn moeder. Ik wel, maar het zal nooit meer hetzelfde zijn. En trouwens, als ik niet passeer mag ik er gedurende die drie dagen niet blijven slapen. Ik weet wel waar mijn prioriteiten liggen. Moe, zet het kotsemmerken maar al klaar he naast mijn bed...
2 Comments:
Gelukkig passeert de voil jeanettestoet daar wel nog...
De laatste zekerheid in het leven...
Een reactie posten
<< Home