Dag 4: de beklimming van Alpe d'Huez

Alpe d'Huez, de legendarische Alpencol. Eenentwintig haarspeldbochten, een klim waar maar geen einde aan lijkt te komen. Ook hier hadden we geluk en hadden we een hotel op de top kunnen boeken. Vorig jaar in oktober, daags na de bekendmaking van het rittenschema, hadden we onze reservatie reeds vastgelegd. Het leven is aan de snelle en aan de durvers.

Dinsdag 22 juli, daags voor de rit, zouden we de col zelf beklimmen. Jim De Bril is die ochtend opgestaan met superbenen. In een impulsieve bui besliste hij een ritje van 105 km te doen met daarin eerst de Croix de Fer en tenslotte Alpe d'Huez zelf. Ik zou hem die dag niet meer voor het donker terugzien. Ikzelf kan mijn krachten beter inschatten, dus ik heb het enkel gehouden op Alpe d'Huez zelf.

Tijdens mijn afdaling sloeg het noodlot echter toe. Op een gegeven moment moet ik ergens op topsnelheid (ahja) over iets gereden zijn. Een riooldeksel of een zatte Hollander of zo, ik weet het niet, maar het voelde niet goed aan. Wat later kwam iemand mij vertellen dat er iets mis was met mijn achterwiel. Ik stopte, en zag meteen dat ik een spaak kwijt was en een slag in mijn wiel had. Van pure miserie heb ik er dan mijn ketting ook nog afgetrapt. De Groene Pijl liet me hier duidelijk in de steek. Waarom net vandaag? Uiteindelijk heb ik er de ketting terug opgekregen, heb ik mijn achterrem opengeklikt, maar omdat er teveel speling op mijn wiel zat, bleef dit slepen tegen de rem. In een afdaling niet echt een probleem, maar een beklimming had ik er liever toch niet mee gedaan, vraag dat maar aan Dirk De Wolf (voor wie zijn wielergeschiedenis nog kent - "schoein landschap"). Beneden in Bourg d'Oisans mijn eerste fietsenmaker bezocht. Hij kon me echter niet verderhelpen. Blijkbaar heb ik geen alledaagse spaken.

Ik vroeg hem dan maar mijn rem volledig open te draaien. Scheef wiel of niet, klimmen zou ik doen. Aldus geschiedde. Ik ben de klim opgeraakt, in tegenstelling tot Jim De Bril, die wat te weinig calorietjes binnengenomen had en de man met de hamer tegengekomen is.

Ik heb hem opgewacht aan het hotel met een Twix in mijn hand. Nadien heb ik hem naar binnen gedragen, hem in bad gestoken, voor hem gekookt en hem in zijn bedje gelegd. De dag nadien was hij weer de oude.