Waterloo

Rik Ceulemans heeft afgelopen weekend de kustmarathon gewonnen. Ikzelf had me ingeschreven voor de halve marathon. Om het relaas niet nog langer te maken (sorry lezers) heb ik het in een soort van logboekformaat neergepend.

Here goes:

8u15: Middelkerke; voor mijn gevoel midden in de nacht hijs ik me uit bed.

9u00: geen tijd voor een degelijk ontbijt, ik moet me immers nog inschrijven en dat kan ten laatste tot 10u30.

10u10: de havengeul in Nieuwpoort is veel groter dan ik dacht. Waar is in Godsnaam het BLOSO centrum? Help!!!

10u20: mijn vrouw smijt mij uit de wagen en ik zet het op een lopen naar de inschrijvingen.

10u25: chaos aan de stand van inschrijvingen en nummerafhalingen, ik laat het niet aan mijn hart komen en gebruik mijn ellebogen.

10u32: ingeschreven.

10u45: volledig klaar om te starten, maar redelijk gedeshydrateerd begeef ik me naar de start. Niemand lijkt vriendelijk genoeg om me water aan te bieden. Ik slik dan maar wat speeksel (van mezelf) in.

11u08: met wat vertraging weerklinkt het startschot. Jim De Bril en 1h54m21s spoken door mijn hoofd.

1 km: ik zit al volledig vast tussen 2500 deelnemers en heb hierdoor de eerste km 1 minuut verloren op schema. Een groepje KBC lopers met balonnen loopt net voor me uit.

4 km: we verlaten stilaan Nieuwpoort en ik neem mijn eerste pasta koolhydraten binnen, zometeen gevolgd door een half flesje Gatorade. Lekker, eindelijk vocht.

6 km: ik krijg het even lastig, maar ben al een tijdje kilometers van 5 minuten aan het lopen, wat me ruimschoots voor brengt op schema. Toch blijf ik op 30 meter hangen van de KBC boys.

9 km: eindelijk de dijk bereikt in Westende. Vanaf nu is het een lange lijn naar Oostende. De wind blaast heel zacht en van de zijkant. Ik zit mooi in mijn ritme.

10 km in ongeveer 52,5 minuten. Mooi zo. Als ik dit kan aanhouden, finish ik in 1h51.

11 km: "Suds and Soda" van dEUS weerklinkt door mijn mp3 en benen en ademhaling perfect onder controle.

12 km: in het zo vertrouwde Middelkerke haal ik mijn top. Ik begin lopers in te halen en kan het tempo aanhouden. Ik bijt mij vast in het spoor van de KBC balonnen, mijn hazen.

13 km: plots begeeft mijn mp3 speler het. Ik gooi hem weg richting een brunette (aka mijn vrouw) die langs de kant net een mislukte foto aan het trekken is van mij. Ik neem mijn tweede koolhydratenpasta binnen. Deze smaakt plots veel minder lekker.

14 km: Middelkerke voorbij en dan het lange stuk langs de Duinen richting Raversijde. Weg is plots de schaduw van de appartementsblokken. Ik vertraag lichtjes en begin te rekenen. Ik merk dat ik gevolgd word door iemand die uit mijn schaduw probeert te treden.

15 km: haha, dit keer geen last van mijn 15 km syndroom. OK, het is warm en de benen beginnen pijn te doen, maar ik lig nog mooi op schema voor 1h52. Ik hoor mijn eigen voetstappen dubbel in die persoon achter me, die me maar blijft volgen.

16 km: ik begin mijn focus op de race te verliezen en kijk om me heen. Iedereen lijkt het lastig te hebben. Ik begin mijn benen nog meer te voelen. Waar zijn de KBC boys plots heen? En waarom blijft die man me maar volgen? 1h52 wordt plots 1h53. Geen nood, ik heb nog bijna anderhalve minuut marge.

17 km: die man achter me haalt me in en raakt me pal in het gezicht met... zijn figuurlijke hamer. De balonnen van KBC worden plots heel klein.

18 km: wat voelde Napoleon in Waterloo toen hij overrompeld werd? Ik haal plots geen 6 minuten meer per km en terwijl de cavalerie mij langs alle kanten voorbijstormt, worden de laatste kilometers voor mij een ware calvarietocht (enkele letters van plaats verwisselen maakt een wereld van verschil).

19 km: ik weiger te stappen, maar haal geen 8 km per uur meer. De droom spat uit elkaar.

20 km: het bord van de laatste kilometer laat mij apathisch koud. Op dit moment had ik op het strand kunnen liggen, genietend van de zon. Mijn chrono heb ik al bijna een half uur niet meer bekeken.

21 km: zelfs versnellen de laatste km zat er niet meer in: zowel fysisch als mentaal volledig op. Ik weet zelfs niet in welke tijd ik aangekomen ben, het is alleszins vele minuten verwijderd van mijn doel.

Wat is er foutgelopen? Je kan veel redenen zoeken (te weinig vocht, te overmoedig, bioritme), maar de belangrijkste is ongetwijfeld training. Mijn basis is duidelijk niet sterk genoeg voor wedstrijden van meer dan 15 km. De afgelopen 5 weken heb ik amper 4 keer getraind voor een totaal van 44 km. Veel te weinig. Ik weet dus waaraan ik moet werken, want mijn doel blijft: De tijd van Jim moet eraan.

Soit, terug aangekomen in Middelkerke was ik net op tijd om Ceulemans en Van Geyte aan te moedigen voor hun laatste tien km. Nadien rustig een badje genomen en terug de dijk op om het grote pak van de marathon te zien voorbijlopen. Zonder zeveren, het was aangenaam te zien dat de meerderheid redelijk zwaar aan het afzien was. Dat creëerde meteen een gevoel van verbondenheid. En de ontgoocheling van het niet halen van mijn doel was volledig weggespoeld toen ik mijn maat Patrick zag voorbijlopen. Anderhalf jaar geleden beginnen lopen en zaterdag zijn eerste marathon gedaan. Hij had het moeilijk zag ik, maar hij heeft uitgelopen en volgens mij ruimschoots binnen de 4 uur. Respect Patrick, respect! Aan iedereen die deelgenomen heeft trouwens; ik zou het niet kunnen opbrengen om de volle afstand te lopen.

Jim De Bril, you may have won the battle, but the war sure isn't over. Maar toch ook voor u, respect!

As we speak, zie ik hier net mijn eindtijd binnenrollen: exact 2 uur 0 minuten 0 seconden, oftewel 2 homos (wederom niet dubbelzinnig op te vatten).