Dag 6: de rit naar Aubisque

Woensdag 25 juli was het, de beruchte rit met aankomst op de Aubisque. Rasmussen zou er winnen en behoudens ongelukken zou hij ook de Tour de France op zijn palmares schrijven.

Het was prachtig weer, geen wolkje aan de hemel. Het plan was de rit eens te volgen vanop de top zelf ipv ergens halverwege de beklimming. Klein detail, we dienden onze wagen te parkeren op de top van de naburige col de Soulor en van daaruit te voet 11 km af te leggen al dalend en klimmend. Het was trouwens op datzelfde weggetje dat Wim Van Est in 1951 geschiedenis schreef. Is er soms een Ollie in de zaal?









Het plaatselijk vee was niet gediend met de toegestroomde massa en besloot even wraak te nemen. Ons pad was inderdaad niet bezaaid met rozen, maar voor mijn reisgenoot was dit blijkbaar geen probleem. Het was eerstekwaliteitsstront. Dat ik dat ooit nog mocht beleven, iemand die me overtreft als het op stront aankomt.

Na twee uur stevig doorwandelen bereikten we de top. Het was ergens rond de middag, we dienden nog een vijftal uur te overbruggen. Het grootste gedeelte ervan deed ik al slapend. Hoe Jim De Bril dit deed, lezen jullie morgen in de allerlaatste episode van dit stilaan volledig gedateerd Tourdagboek.

P.S. Tony Bracke, for crying out loud, is dit weekend Belgisch Kampioen wielrennen bij de elite zonder contract geworden. Proficiat Tony, ook aan uw fans, vooral die uit Bambrugge.