De enige echte boss

Met alle respect voor wielrenner Lance Armstrong, maar de bijnaam "The Boss" daar heeft hij geen recht op. Deze is immers gepatenteerd door en voor niemand minder dan Bruce Springsteen. Dat is gisteren eens te meer duidelijk bewezen. In het Antwerpse Sportpaleis trad hij met zijn zeventienkoppige begeleidingsband op voor een uitzinnig publiek, waarbij ondergetekende en zijn madam. Wie dacht dat Springsteen al zijn hits zou spelen, was eraan voor de moeite. De setlist bestond zowat volledig uit het repertoire van de ondertussen 87-jarige Amerikaanse folklegende Pete Seeger. Je moet al ongelooflijk achterlijk zijn of het laatste jaar ergens in de één of andere kelder opgesloten gezeten hebben om hiervan niet op de hoogte te zijn. Die Hollanders (ze leken weggeplukt uit het programma "Beauty and the Nerd") achter ons zagen er echter niet uit alsof ze ooit al in een kelder gezeten hebben. Exit dus voor die mannen na 5 nummers en recht naar de toog waar ze eens echt bier konden proeven. Nochtans was het een subliem concert. Geen seconde verveling en de kippevelmomenten volgden elkaar in sneltempo op. Onvoorstelbaar toch hoe hij er blijft in slagen om zijn publiek zo te bespelen, te begeesteren, ook al was het een 95% onbekende setlist voor het gros van de aanwezigen (ik kende amper twee nummers). Werkelijk iedereen stond recht op de banken tijdens het laatste half uur (behalve die Hollanders die plat lagen tengevolge de alcholische confrontatie met Belgisch bier). Zet Springsteen met gitaar op een podium en hij verandert zelfs de meest lelijke song in een meesterwerk.

Zoals de VRT me uitgezonden zou hebben (indien ze me geïnterviewd hadden): "ik ben binnengestapt met een zware kopvalling, en ik ben buitengestapt... met een even zware kopvalling. Maar in die drie uur daartussen heb ik er geen seconde last van gehad." Enkel en alleen de verdienste van the Boss.

En wat die Hollanders betreft, ze leefden nog lang en gelukkig. Voor de rest geen kwaad woord over onze Noorderburen. Ondanks het feit dat de ticketprijs aan de hoge kant lag, waren ze massaal afgezakt naar Antwerpen. Waarmee ik niet wil gezegd hebben (ik schrijf), dat ze daar op hun centen zitten. Neenee, geen Joke Renneboog (remember artikel "Joke heeft ballen aan haar lijf") toestanden op deze blog. Ik heb veel vrienden in Nederland en lachen met Hollanders is trouwens al te goedkoop (verdorie, nu doe ik het weer).