Verschoning

Eergisteren ben ik opgestaan zoals Michael Jackson het zowat elke dag doet: namelijk met een snotneus. Jaja, lees het maar eens opnieuw en laat het even bezinken. Zzzzzz...

Soit, een snotneus zoals op de foto hiernaast (hoewel dit eigenlijk ook voor Wacko Jacko geldt). In de hoofding van deze blog staat er dat jullie dit op eigen risico lezen, maar toch bij deze mijn excuses voor wie nog niet gegeten heeft of zijn maaltijd plotseling voelt naar boven komen.

Zoals de meerderheid van de bevolking heb ik dus momenteel te kampen met een verkoudheid, oftewel een dikke snotvalling. Het overkomt me steevast rond deze periode van het jaar en telkens weer stel ik mezelf de toch wel existentiële vraag hoe een mens in godsnaam zoveel snot kan blijven produceren. De ene zakdoek na de andere moet eraan geloven en op den duur bieden ook je mouwen geen soelaas meer. Het loopt er werkelijk uit langs de neusgaten. En het ergste van al volgt enkele dagen later wanneer het vel rond je neus helemaal rauw aanvoelt. Als iemand je dan doet lachen hoor je het letterlijk scheuren boven je lippen. Wij mannen weten dus maar al te goed hoe het voelt om een kind te baren (lap, straks ook nog de bond der feministen op mijn dak).

Ook de conditie lijkt volledig weg: de 113 trappen die ik vanaf de trein tot mijn werk moet nemen, voelen er minstens dubbel zoveel aan. En ik ging dit weekend nochtans triatleet Wim De Doncker naar een prachttijd hazen in de marathon van Kasterlee. Sorry Wim, ik zal je moeten teleurstellen, ik was nochtans conditioneel net op mijn piek. Je zal iemand anders moeten zoeken voor je eerste 400 meter.

Jammer genoeg zijn dit de enige symptonen waar ik last van heb. Ik zou toch zo graag eens een zeer besmettelijke angina hebben, ttz, zo eentje met niet te veel witte spikkeltjes in je keel, maar net erg genoeg om een week thuis te moeten blijven. Dan kon ik als allerlaatste Vlaming eindelijk eens op mijn gemak naar de zaak Alzheimer kijken en dus ook naar de borsten van Deborah Ostrega. In mijn ene hand de afstandsbediening om het beeld op pauze te zetten en in mijn andere hand mijn grote peni.....penicillinespuit. Bende viezerikken, dachten jullie nu echt dat ik hier iets anders zou schrijven? Er lezen kinderen mee. Kinderen met snotneuzen.