Stoute solden

Solden: het was, is en zal ook nooit iets worden voor mij. Ik kan echt niet begrijpen hoe iemand zich als een bezetene tussen een losgeslagen meute kan begeven om zo enkele tientallen euro's uit te sparen. Ik heb er een theorie over.

De prachtige winterjas die je eind november zien hangen hebt in de winkel lijkt je toch nog wat te duur op dat moment (eerste frustratie). Je besluit af te wachten. De seizoenen zijn aan het opschuiven en we hebben een zachte herfst gekend. De echte kou zal pas in januari komen, dus in tussentijd kan je wel nog je tussenseizoenjas dragen. Echter, half december begint het te vriezen en moet je dat verouderd en beugedragen modelletje weer uit de kast gaan halen (tweede frustratie). De solden naderen en je gaat even naar de winkel kijken maar verdomd, je droomjas is verkocht (derde frustratie). Gelukkig is ze nog in stock in een andere winkel van dezelfde keten (40 km verderop). De dag van de solden sta je op tijd op om naar die andere stad te gaan, maar kom je pas een half uur na opening aan in de winkel, wegens een file (vierde frustratie). En tot overmaat van ramp is je jas blijkbaar net aan iemand anders verkocht (vijfde frustratie). Ze hebben echter hetzelfde modelletje nog hangen in een maatje kleiner. Je twijfelt en twijfelt en je beslist het toch te kopen, aangezien je anders al die kilometers en benzine voor niets verreden hebt. Trouwens, je had met nieuwjaar toch dat goed voornemen om enkele kilootjes kwijt te spelen. Nog vóór je terug thuis bent voel je je al rot omdat het je begint te dagen dat wanneer je die kilootjes eindelijk kwijt zal zijn, de winter misschien alweer voorbij is (zevende frustratie). Je propt je vol met chocolade, wat dit gevoel eigenlijk nog erger maakt (achtste frustratie). Je raakt gefrustreerd omdat je je niet meer kan herinneren hoe je aan je zesde frustratie gekomen bent (negende frustratie). Je beseft dat je, kilometers en extra tijd inbegrepen, eigenlijk meer geld uitgegeven hebt dan de oorspronkelijke prijs, voor een jas die bovendien te klein is (tiende frustratie). De maandag erop ga je naar het werk en zie je één van je collega's met jouw droomjas aan, in jouw droommaat. Het wordt je allemaal plots te veel en je voelt dat je de situatie niet meer onder controle hebt. De dag nadien kom je in de krant. Het leven zoals het is... maar dan anders.

Moraal van het verhaal: als je iets ziet dat je aanstaat en je hebt uitgemaakt dat je het echt wil, koop het dan. Laat je niet afschrikken als de prijs een tikkeltje te hoog is. De nutscurve van je bestaan zal steil de hoogte ingaan en het leven is toch al zo kort...