Zondag 3 juni

3 juni is een dag zonder veel geschiedenis. Een greep uit het verleden:

1925: geboorte Tony Curtis, Amerikaans acteur (voor wie het niet zou weten).

1937: de Engelse koning Edward VIII trouwt met zijn grote liefde Wallis Simpson en doet daarmee afstand van de troon.

1963: Paus Johannes XXIII sterft in Vaticaanstad.

1982: geboorte Yelena Isinbayeva, meervoudig en huidig wereldrecordhoudster polstokspringen.

1986: geboorte Rafaël Nadal, mister gravel.

2007: Bericht 200 op Rimbaloes blog.

Zal de dag echter ook de geschiedenis ingaan als diegene waar ik Jim De Bril zijn record op de halve marathon gebroken heb? Twee keer heb ik er mijn tanden al op stukgebeten. De eerste keer kwam ik 3 minuten te kort en de tweede keer, tja, voor wie deze blog nog niet lang volgt, jullie kunnen hier het redelijk plastisch verslag lezen.

Ondertussen zijn we exact 8 maanden verder. Dat zijn 242 dagen en evenveel nachten, waarin De Bril me een bezoekje kwam brengen. Ik heb er bewust voor gekozen hem aan te vallen in het hol van de leeuw, op exact hetzelfde parcours waar hij vorig jaar zijn tijd neerzette. De Bril zelf zal niet aanwezig zijn, nee, hij is momenteel immers totaal uit vorm. Maar om me te intimideren zal zijn eigenste broer ook deelnemen zondag. Alle slinkse manieren om me te kelderen lijken goed voor hem.

Ik heb echter niets aan het toeval overgelaten. Ik heb, naar mijn normen toch, getraind als een beest. De tepels zijn ondertussen genezen en de compeed ligt klaar. Sex, ook met mezelf, is al weken uit den boze. Ik ben de smaak van frieten en bickyburgers vergeten. Hoewel, terwijl ik het hier zo schrijf, komt het toch snel terug. Zakken chips blijven onaangeroerd in de kast liggen. Ik zou min of meer klaar moeten zijn. Zonder tegenslag zal ik in de buurt komen.

Nu maar hopen dat ik me niet vergis van start- en aankomstplaats.

Als het lukt, zal ik maandag een persconferentie geven en huilend toegeven dat ik mijn toevlucht genomen heb tot doping.

Alleszins, zoals altijd, het verslag volgt wel...