Het rouwproces

Elk rouwproces bestaat uit verschillende fasen, dat is algemeen aanvaard. Mijn knalritje van vorig weekend past perfect in dit stramien.

Fase 1: Shock

Deze fase spreekt voor zich. Ik kan jullie verzekeren dat ik werkelijk diep geschokt was toen mijn verstand mij zei dat mijn wagen vooruit moest rijden terwijl de realiteit hier haaks op stond.

Fase 2: Ontkenning

Ik wist wat er gebeurd was, maar het kon onmogelijk mijn fout zijn. Die vent achter mij reed vooruit, terwijl ik stil bleef staan. Of het vuurwerk dat 's avonds zou plaatsvinden, was enkele uren vervroegd en van locatie veranderd.

Fase 3: Woede

Ik stap uit mijn wagen en de vrouwelijke passagier van mijn botsgenoot doet hetzelfde. Het eerste dat ze zegt, bovendien op heel cynische toon, is: "Het is wel de bedoeling dat ge vooruit rijdt he", waarop ik uiterst giftig antwoord dat ik dat wel weet en dat ze rapper praat dan haar vent een naderende auto kan ontwijken.

Fase 4: Besef

OK, elkaar uitschelden heeft geen zin. Ik begin het socialer aan te pakken en vraag aan dat mens of zij toevallig van de kanten van Aalst is, te horen aan haar dialect. Het ijs was meteen gebroken, net als haar bumper.

Fase 5: Depressie

Shit jong, ik heb mijn eerste ongeval veroorzaakt. Gelukkig is er niemand gewond geraakt, maar daar gaat mijn aura van zelfgenoegzaamheid. Als mensen weer eens afkomen dat enkel vrouwen en janetten met een automaat rijden, zal ik niet meer kunnen antwoorden dat deze janet tenminste nog nooit een ongeval veroorzaakt heeft.

Fase 6: Aanvaarding

Het leven gaat verder; wat gebeurd is, is gebeurd. We zitten aan zee en het is bierweekend. Dus de beste manier om dit te verwerken is het letterlijk door te spoelen met een aanzienlijke hoeveelheid blondjes. En met wat geluk herinner ik me morgen niets meer van het ganse voorval.

Tot de dag dat mijn verzekeraar me plots contacteert en een volledig nieuw rouwproces in gang zet...