Zonder meer

Het valt niet mee om boven een foto van je allergrootste idool een nieuw tekstje te schrijven. Echt niet.

Ik merk van mezelf dat ik bovendien steeds later en later op de avond aan mijn blogje begin en dat het soms zelfs al middernacht voorbij is. En als een hobby een verplichting wordt, kan je dan nog het woord hobby in de mond nemen?

Dit kan maar één ding betekenen: dat het vat bijna leeg is, dat de climax (niet die van mij he, maar van deze blog) er stilaan zit aan te komen, dat er mij nog een laatste onderwerp rest: het verhaal van de cruciale tweede knop (knoop) in het hemd.

Zelfs Ollie kent dat verhaal niet, daar ben ik zeker van.