Childhood heroes part 1
Datzelfde jaar, 1994, begon mijn adoratie voor Peter Van Petegem, de Peet, de Zwarte van Brakel. Eigenlijk scheelde het geen haar of zijn carrière was toen al afgelopen. Na twee misluke jaren bij PDM en Lotto zat hij zonder ploeg. Hij kreeg in 1994 echter de kans om prof te blijven bij het zeer bescheiden ploegje Trident Schick en beloonde een mooi voorjaar met winst in de Scheldeprijs Schoten.

Vandaag, meer dan 13 jaar later, heeft hij, samen met Serge Baguet, zijn fiets aan de haak gehangen. Ik ben speciaal voor de gelegenheid nog eens op zoek gegaan naar mijn oude plakboek. Eigenlijk grappig als je de commentaren van toen opnieuw leest: "Peter Van Petegem zette de kroon op een mooi voorjaar, tijdens de Scheldeprijs, waar hij met zijn eerste profwinst bewijst dat hij zijn plaats tussen de beroepsrijders verdient".
Hij zou een fantastische erelijst bij elkaar fietsen. Hij koerste zogezegd amper twee weken per jaar, maar in die weken stond hij er steeds, behalve misschien dit jaar. Hij kon als geeneen pieken naar de Vlaamse koersen en naar het WK. Wie durft te beweren dat hij zijn wedde niet waard was verdient niet meer of niet minder dan een patat op zijn betweterige smoel.
Bedankt Peter voor de onvergetelijke momenten, bedankt Serge Baguet voor je eerste reactie nadat je die Tourrit gewonnen had, bedankt Nico Mattan voor je fratsen en onze hartkloppingen tijdens Gent-Wevelgem 2005. Bedankt moeder om mijn broeken in te leggen tegen volgende zondag.
3 Comments:
Doet ge uw communie misschien volgende zondag?
met bretellen kunt ge ook veel
uw spel zal ook beter tot zijn recht komen
bedankt dopingartsen om van loosers ploseling sterke beren te maken. (maar ja, hoe zou jezelf zijn?)
Een reactie posten
<< Home