Verder alles ok?

Hoog tijd om nog eens een blogje te schrijven. Ik zal maar eerlijk zijn, de echte reden dat ik het de afgelopen weken kalmpjes hou, is simpelweg een teken van solidariteit met de scenaristen in Hollywood. Ik weet immers perfect hoe zij zich voelen momenteel. Net als hen ben ik het slachtoffer van mijn eigen kunde. Wij worden veel te karig vergoed voor al de emoties die wij hier tevoorschijn toveren, zowel op papier, als bij de mensen die onze werken lezen. OK, de privé ontmoetingen met Lien Van de Kelder waren leuk, zeer leuk zelfs. Maar te veel is te veel, ik kan het simpelweg niet meer aan.

Die honderden groupies die hier alle dagen aan de deur staan, beginnen een sleur te worden. Tien, misschien vijftien kan ik er aan, maar ik word stilaan ook een dagje ouder. Moest ik nu nog financieel iets winnen aan al die sex- en braspartijen, dan zou ik er nog voor kunnen gaan misschien. Ja, ik durf zelfs het woord uitbuiting in de mond nemen. Wat ik echter niet meer in de mond durf nemen zijn priemende tieten, althans toch niet de term, want google gaat toch steeds met de royalties lopen, maar daar heb ik al eens over geblogd dacht ik.

Alleszins, ik voel dus mee met de scenaristen in Hollywood. En ik wil dat er zo snel mogelijk een akkoord uit de bus valt, want in februari begint het nieuwe seizoen van Lost en blijkbaar hebben ze nog bijna geen afleveringen kunnen opnemen door die staking.

En nu moet ik jullie laten want er wordt gebeld aan de deur. Lien zou komen.

Seffes zal ze zonder twijfel nogmaals komen…