a man with a plan (deel 2)

Ik bevond me dus in Oudenburg op een verlaten parking terwijl 15 km verder het peloton zowat klaar stond om de etappe aan te vatten.

Ik dus gas nog wat dieper ingedrukt en terug naar Middelkerke, waar ik toch nog tenminste de start zou meemaken. En deze keer raak ik er tijdig; de renners zijn gelukkig nog niet vertrokken. Een massa van jewelste, geen doorkomen aan en de start zou 15 minuten later plaatsvinden. Ik besluit een risico te nemen en deze start op te offeren. Ik loop rond het casino en kom uit aan de ploegbussen met helemaal achteraan die van Quick Step. Ik kruis verscheidene renners die zich nog snel richting vertrek begeven: Ballan, Devolder, Baldato, Weylandt, allen komen ze ostentatief op me afgereden, maar ik ben op zoek naar slechts één persoon. Boonen zit nog steeds in de bus, ik voel het, ik weet het. Hij wacht op me.

Iedereen wordt nerveus, binnen een minuut begint de etappe. De groupies verwijderen zich van de bus en spurten naar het casino. Ik niet, want ik weet beter, Tom Boonen maakt zich klaar om de bus te verlaten. Plots gaat de deur open. En wie duikt op? De chauffeur. Hij bekijkt me, glimlacht even en rijdt weg, me in vertwijfeling achterlatend.

Gegokt en verloren heet zoiets. Het hele wielercircus kan me gestolen worden, ik besluit al mijn truien (gesigneerd of niet) op Ebay te zetten. Ik leun me tegen de balustrade van de dijk aan en staar naar de open zee. Mijn ogen dwalen af naar het zand onder me waar ik de namen "Hoste" en "Boonen" in zie staan, alsof de regen ze erin gedruppeld heeft (zie foto Nieuwsblad). Ik zet er die van mij naast. Een plotse windstoot doet echter ook deze daad mislukken. De wind kwam jammergenoeg volop mijn richting uit.

Ik begeef me terug naar het appartement, waar de renners trouwens net voorbijgereden zijn, ook iets dat ik uiteraard gemist heb. Het is ondertussen opnieuw beginnen regenen, maar dat maakt niet uit.

Ik kan nu met een gerust gemoed zeggen dat 1 april 2008 voor mij niet echt grappig verlopen is. Langs de andere kant, waar maak ik me druk over? Er komen ooit nog wel kansen.

Wat zei Scarlett O'Hara ook alweer in de laatste scene van "Gone with the Wind"? Juist ja, tomorrow is another day. So frankly my dear, I don't give a damn, dit verhaal is nog niet afgelopen, ooit komt er wel een deel 3. Echt wel.