a man with a plan (deel 4)

OK, dus terug naar de driedaagse. De rit in Middelkerke was voor mij faliekant afgelopen, maar er was nog etappe twee, met aankomst in Koksijde. Mijn bronnen (Jim De Bril) hadden mij verteld dat hun bronnen (internet) hen verteld hadden dat de Quick Step ploeg in De Panne verbleef na die rit. Ik dus daarheen.

Tegen mijn gewoonte in arriveer ik te vroeg, zowat twee uur zelfs. Ik besluit eerst de buurt te verkennen en alle sluipwegen naar het hotel in kaart te brengen. Eens dit gebeurd, heb ik het verloop van de rit gevolgd in een nabije taverne.

Om een lang verhaal kort te maken, na de rit plaats ik mij meteen strategisch tussen de ploegvrachtwagen en het hotel, die zich op pakweg 30 meter van elkaar bevinden. Ik wist dat de renners zich na de aankomst in Koksijde per fiets zouden begeven naar het hotel, dus ook Tom Boonen.

Ik sta daar zowat als enige. Dirk Nachtergaele is ondertussen ook buitengekomen. Hij ziet me staan met mijn trui, lacht eens naar me, en doet meteen verder waarmee hij bezig was, namelijk me negeren. Nog geen tien minuten later doemt plots de eerste Quickstepper op, Sebastien Rosseler. Hij geeft zijn fiets af aan een van de mecaniciens, en stapt rustig de straat over richting hotel. Ik kon rustig een praatje maken met hem, dit wordt hier een makkie. Ondertussen begint het volk echter van alle kanten toe te stromen.

Enkele minuten later, verschillende renners rijden voorbij, plots in de verte weer enkele Quicksteppers, Devolder en Weylandt. Ze blijven even wachten, en beslissen dan nog wat te gaan bijtrainen. Toch een mooie foto kunnen maken.

De tijd verstrijkt en ondertussen is het drummen voor een plaatsje. Waar blijft Boonen toch? Plots, in de verte doemt hij op, omringd door nog enkele ploeggenoten. Ik zet me strategisch links van de straat, net waar hij moet afslaan richting mecaniciens. Nog enkele seconden, ik kan hem ruiken, ik kan hem bijna aanraken, ik neem trui en stift in de handen en Boonen, die draait gewoonweg naar rechts, meteen richting hotel. Hij rijdt met fiets en al de inkombalie binnen.

Dat moet zowat het moment geweest zijn dat de hemel op mijn hoofd viel. Dit ging gepaard met een enorme magnetische storing waar zelfs die van in Lost (laatste aflevering seizoen 2) niet tegenop kan, doch dit geheel terzijde.

Ik mag mijn artikeltjes niet te lang maken, maar ik beloof plechtig dat in deel 5 het verhaal eindigt. En ja, uiteraard zal het me lukken, dat is allang duidelijk ondertussen. Als je echt iets wilt, en je doet je best, dan komt het in orde. Dat vertelden ze ons vroeger op school toch ook altijd?