Ober, nog een supplementje graag

Gisteren lag mijn maag nog wat over-hoop van het Caipirinha experiment de dag voordien, maar vandaag was ik terug 100%. Tijd dus om ons nog eens goed te laten gaan. We hadden deze avond gereserveerd in een van de beste ribbetjesrestaurants on earth. Zonder namen te noemen, het was in Gent, en je voelt je er als een hoofd dat gekroond wordt. Gezien het de formule "à volonté" is, begint de mentale voorbereiding reeds een halve dag eerder. Maaltijden worden tot op het anorexmatische overgeslaan om toch maar dat extra supplement naar binnen te kunnen spelen. Waarom eigenlijk? Achteraf stap je toch steeds met buikpijn buiten en de weegschaal zal morgen ook weer tegenpruttelen. Het wordt trouwens hoog tijd dat ik een sportieve bezigheid zoek voor tijdens de winter, want sinds ik mijn loopschoenen (tijdelijk) aan de haak gehangen heb, begint mijn wasbord te verdwijnen...(welk wasbord? nvdr).
Soit, we wijken af. Na het eerste supplement hield moeder de vrouw het reeds voor bekeken. De sandwich met choco die ze rond 18 uur nog naar binnen gespeeld had, wreekte zich duidelijk. Ik wou echter van geen wijken weten. Eerst nog een sms gestuurd naar een bevriend koppel dat vaak op dezelfde plaats gaat eten, om hen het water wat in de mond doen krijgen. Het antwoordje dat ik kreeg was even kort als krachtig: "Judas". Om het in aposteltermen te houden: nog voor de haan drie keer zou kraaien, had ik alweer een portie binnengespeeld, deze keer met honing, meteen daarop gevolgd door eentje op zijn zoetzuurs. Na 4 supplementen parelde het zweet reeds in dikke druppels van mijn rug en hield ik het wijselijk voor bekeken. De vertrouwde Dame Blanche als dessert hebben we zelfs niet meer in overweging genomen. Terwijl ik dit alles aan het neerpennen ben, bemerk ik dat sausjes heel snel naar beneden komen langs de 6 meter darm die een mens gemiddeld heeft. Het ziet er naar uit dat ik vannacht weer beste maatjes zal zijn met mijn vriend de WC pot. Daarover morgen uiteraard geen verslag.