Stemrecht... stem recht!

Ik reken mezelf in de categorie van Inneke en Rik uit mijn vorig artikel, althans op het gebied van tijd en afstanden inschatten. Ik slaag er zelden in ergens op het afgesproken uur te arriveren. Deze ochtend moest ik om 7u30 in het stemlokaal zijn om als bijzitter van dienst te fungeren. Uiteraard, volledig buiten mijn wil, daagde ik niet tijdig op. De vriendelijke voorzitter stelde me meteen vrij. Het gaf me toch een beetje een teleurgesteld gevoel; ik had me er immers op ingesteld om mijn burgerplicht uit te voeren (het feit dat ik de namen en adressen van al de mooie vrouwen uit de buurt zou te weten komen speelde hierbij geen rol). Zoals zo vaak was dat gevoel 1 minuut later al volledig verwerkt. Ik moest echter nog een 20tal minuten tijd doden gezien de stemlokalen pas om 8 uur opengingen. Blijkbaar had niet iedereen zijn oproepbrief goed gelezen, want er stond al serieus wat volk te wachten. Een afspiegeling van onze maatschappij op zondagochtend om 7u40: een jonge pastoor, mooi opgekleed in kostuum (waarschijnlijk netjes gestreken door zijn inwonende, nou ja, huishulp), een hardrocker (ik vroeg het mij 20 jaar geleden al af, en nu nog steeds: hoe raken die mensen in godsnaam in een jeans waarvan de pijpen smaller zijn dan mijn armen), 3 mannelijke twintigers die op hun eentje het Bikkembergs omzetcijfer in stand houden, het steeds weerkerend bejaard koppeltje (zij haalt uit haar handtas hun beide stembrieven, in envelop, en identiteitskaart met een paperclip netjes eraan bevestigd), een naar sex en oud zweet ruikende dame waarvan de BMI naar obesitas neigt (om de een of andere reden stond het arme schaap helemaal alleen aan haar stemlokaal) en last but not least, net vóór mij, een vijftiger die na 20 minuten wachten afkick-verschijnselen begon te vertonen; het alcoholisme droop er letterlijk af. Toen we om 8u05 nog steeds niet binnen konden in het lokaal, begon hij te bonken tegen de houten schutsels. Vijf minuten later bonkte hij een tweede keer en voegde hij eraan toe dat ze maar wat vroeger hadden moeten beginnen met hun voorbereidingen. Dit ontlokte aan een van de bijzitters de hilarische opmerking, in het sappig Denderleeuws: "goat anders iejst nog iejnen goan drinken". Verdorie, ik had die bijzitter kunnen zijn. Desalniettemin lag ik om 8u20 lekker terug in bed, moe maar voldaan.