Overtijd

Die titel komt nogal vreemd over he en jullie dachten waarschijnlijk aan iets anders, maar vandaag gaat het, waarom ook niet, over de belastingen.

In september zal het 10 jaar geleden zijn dat ik afgestudeerd geraakt ben. Ja, zelfs in mijn laatste jaar ben ik erin geslaagd tweede zit te hebben. Ik was zo hoogbegaafd dat ik van meetafaan besefte dat het nutteloos was je in mei of juni kapot te blokken, terwijl je evengoed alles op je gemakje kon spreiden en ondertussen genieten van Roland Garros of het EK/WK voetbal. Laat de blokbeesten maar doen, dacht ik steeds. Ik had immers tijd genoeg. Het gevolg was dan dat ik elk jaar opnieuw, op het allerlaatste moment moest in gang schieten om toch nog de schade te beperken. Met alle frustraties hieraan verbonden, keer op keer.

Het is niet anders met de belastingen. Mijn madam heeft nochtans een mooi mapje waar ze elk jaar al haar documenten mooi in opbergt, van het moment dat ze arriveren. Gezien ik te lui ben om haar voorbeeld te volgen, en zij het vertikt dit in mijn plaats te doen, is het jaarlijks weer paniek zo ergens rond deze periode. Gisteren heb ik gans het kot tevergeefs afgezocht op zoek naar twee verdwenen attesten. Hell, als je je belastingen via internet indient, kan je er ook geen documenten bijvoegen, dus dan maar zonder. Ik overleef de steekproef wel.

Ik ben dus weer eens overtijd. In principe had de aangifte ten allerlaatste vandaag tijdens de kantooruren moeten binnen zijn. Het is uiteindelijk 20u30 geworden. En toch was het wederom aanschuiven aan de brievenbus, daar in Aalst op de toch zo fantastisch nieuw aangelegde Graanmarkt.

Ik beloof plechtig dat ik alles volgend jaar mooi en meteen na ontvangst in het mapje zal deponeren. Of het alvast toch nog eens aan mijn vrouw zal vragen dit te doen in mijn plaats.