Nog 7 weken, oftewel 49 dagen...

Carnavalminnend Aalst heeft een nieuwe Prins. Gisteren haalde Kenny de scepter binnen. Het is niet mijn taak om hier te komen verdedigen of het al dan niet verdiend was. Ik heb er eigenlijk totaal geen idee van, ik heb immers niets van de shows van de drie kandidaten gezien.

Dit jaar geen schrijnende toestanden zoals vorig jaar aan de ingang. Klik toch best even door naar mijn artikeltje dat ik daar toen over geschreven heb en lees vooral de laatste alinea. Deze keer dus niets van dat, omwille van het feit dat er voor het eerst via sms kon gestemd worden en de uitzending live op TV te volgen was. Dus wie wou stemmen, maar er verder niets te zoeken had, was niet verplicht af te zakken naar de zaal, of zelfs naar Aalst…

De akoestiek trok gisteren, om even een vuil woord te gebruiken, op geen kloten. Dat lieten we echter niet aan ons hart komen, dus werd het een avondje tooghangen en door de zaal lopen en tegen iedereen tetteren. Dankzij het sms-systeem was de sfeer ook meer ontspannen dan de vorige jaren. Dat is ontegensprekelijk een pluspunt waardoor je dus minder risico loopt om een vuist in je gezicht te krijgen van iemand die dat getetter niet echt naar waarde weet te schatten.

Tot mijn scha en schande moet ik zelfs toegeven dat ik niet eens gestemd heb. Ik kan het niet genoeg herhalen, ruilhandel is de basis van een goede economie; daarom ook heb ik mijn GSM dan maar uitgeleend aan een geile deerne die zichzelf smekend voor mijn voeten wierp. Voor alle duidelijkheid, ze heeft enkel met mijn GSM mogen spelen en het enige vocht dat ze in ruil mijn lichaam liet binnensijpelen was bier.

Maar kom, da's allemaal niet belangrijk, we hebben immers een nieuwe Prins Carnaval. Vorig jaar heb ik op deze blog wekelijks afgeteld naar dit grote feest. Het is de bedoeling dit nu opnieuw te doen. Binnen 7 weken is het wederom zover. Verdorie, wat is het jaar toch snel voorbij gegaan.