Hello world

De winter loopt stilaan op zijn einde dus komt de sportmens in mij terug naar boven. Dit jaar ga ik immers zonder twijfel minstens 1 minuut sneller gaan op de halve marathon en eindelijk Jim De Bril (jawel, hij bestaat nog steeds) zijn tijd naar de tabellen lopen. Daarbovenop gaan we ook deze editie weer een weekje naar de Ronde van Frankrijk (met bijhorende beklimmingen). Sinds de afdaling van de Aubisque vorige zomer heb ik echter geen meter meer gereden.

Geloof het of niet, maar ik ben het jaar echt wel subliem begonnen. Al op 1 januari heb ik mijn loopschoenen aangetrokken en nee, niet voor de show. Op het gemak een half uurtje loslopen.

Ik kan gerust zeggen dat ik sindsdien weken doe van gemiddeld 25 uur. Jammergenoeg geen 25 uur sport, maar wel 25 uur erover nadenken vanin mijn zetel.
De teller stond vorige week year to date al op het fantastische totaal van 1u51 sport en de laatste maand lag ik weer volledig stil. Is het niet de koude of de regen, dan is het wel de smog of de postcarnavalblues die me tegenhoudt.

Het goede nieuws is echter dat ik vorig jaar nog minder ver stond, dus geen paniek. I am a last minute guy. Dat was vroeger op school ook al tijdens de examens. Waarom zou ik me kapot trainen om plots 30% sterker te worden? Nee, daar is niets aan, de grieten vallen enkel op venten die elk jaar weer hun record nipt scherper stellen. Drama is wat ze zoeken en drama zullen ze krijgen van me, op welke manier ook...

Vorige week kwam de inschrijving voor de 20 km van Brussel binnen, zelfs volledig op naam van de heer Loe Rimba. Dit is het teken om echt in gang te schieten. Als de druk er is, dan lukt het wel. Drama, zoals ik zei...

Resultaat: op drie dagen tijd nog eens 2h30 erbij op de teller. Ik ga kapot van de verzuring in de benen en mijn achterste is weer verkracht door een zadel, maar het voelt best wel goed aan eigenlijk.