The Toilet Files, as promised

Het weze duidelijk. Ze zijn in de Verenigde Staten ondertussen ook wakker geworden, in de letterlijke betekenis van het woord welteverstaan. De soft-ware waarmee ik deze berichtjes plaats wordt geleverd door blogger. Deze dienst is voor-alsnog gratis, maar met de regelmaat van de klok is de server overbelast. Gedurende gans de dag was dit het geval. Werkelijk om het schijt van te krijgen. Over schijt gesproken, jullie zitten te wachten op een artikeltje hieromtrent. Trouwens, deze site heeft nog nooit zoveel hits gehad gedurende het weekend. Wat de vrouwen onder jullie betreft, wil ik het gerust een gezonde interesse noemen in wat zich allemaal afspeelt in een mannentoilet, maar voor de mannen onder jullie één woord, allez, eerder twee woorden: anale fixatie!!!
Here goes: zoals reeds eerder gemeld brengen we, ook afhankelijk van onze leesgewoonten, gedurende ons leven nogal wat jaartjes door op toilet. Statistisch gezien is het dus niet meer dan normaal dat je hier nogal wat dingen meemaakt. Leuke, maar misschien ook minder aangename belevenissen. Wat ik vorige vrijdag meemaakte is niet zo evident om uit te leggen en in dit geval zegt een beeld duidelijk meer dan duizend woorden. Ik probeer het bij deze toch uit te leggen. Ik ging mijn kleine behoefte doen, maar de rits van mijn broek blokkeerde. Ze ging dus niet open, wat in tijden van hoge nood een uiterst vervelende zaak is. Ik stond daar dus mooi te sukkelen, klaar om mijn ding te doen, met mijn rechterhand constant aan die rits te trekken, steeds korte bewegingen, naar boven en naar beneden, in de hoop dat ik ze in beweging zou krijgen. Een volstrekt normale reactie voor wie de situatie kent. Stel je echter eens voor dat je het toilet komt binnenwandelen en plots geconfronteerd wordt met iemand waarvan je, vanop zijn rug bekeken, de rechteronderarm tot de pols naarstig ziet op en neer gaan, ondertussen zachte kreetjes slakend. Er zijn er al voor minder opgepakt wegens openbare zedenschennis.
Nu, na een tweetal minuten is het me dan toch gelukt de rits open te krijgen. Wie er allemaal ondertussen langsgeweest is, weet ik echter niet. Indien sommige collega's me vanaf heden geen hand meer willen schudden, zal ik weten waar de klepel hangt.

Binnenkort Episode 2 van The Toilet Files: "Mannen die het bestaan van de WC borstel weigeren te erkennen, ze zijn er in alle maten en gewichten."

Gezien dit artikel toch al de grenzen van het fatsoen overschreden heeft, nog een uitspraak van diezelfde collega die ik eerder deze week al vermeld heb naar aanleiding van België-Polen: "Wat is het verschil tussen stront en diarree? Op stront kan je niet gorgelen."

Smakelijk beste vrienden.