Reünie

Wie vaak deze blog leest, zal wel al gemerkt hebben dat het hier regelmatig, om niet te zeggen constant, de platvloerse richting uitdraait. Ik laat heel vaak in mijn ziel kijken, maar slechts zelden in mijn hart. Het volgend verhaaltje is er eentje van de laatste categorie. Het gaat als volgt...

Ik heb in Aalst kleuterschool gelopen eind jaren 70 in de Hoveniersstraat, een heel klein schooltje, we zaten met amper 10 kindjes in de klas. Als ik vandaag naar die foto kijk, zijn er slechts twee klasgenootjes die ik nog ken, omdat we later nog samen schoolgelopen hebben. Eén van die twee is tot op heden nog steeds een heel goede vriend. Maar de rest? No idea. Ik vraag me soms wel af wat er van die blondine met het oranje kleed geworden is. Dat was toen al een stoot. Zou dit vandaag nog zo zijn? Of zou het een draak geworden zijn? Zou ze nog leven? Wie weet kennen we elkaar wel zonder onze voorgeschiedenis te beseffen.

Ergens in de loop van vorig jaar ben ik, via één of andere veilingssite, in contact geraakt met een collega-Aalst-Carnaval-verzamelaar. Sympathieke gast, in een vorig leven nog een muziekcarrière geambieerd, en vooral, Carnavalist met het hart op de juiste plaats. We mailden sindsdien geregeld, belden af en toe en zijn elkaar tijdens de Carnavaldagen enkele keren tegen het lijf gelopen. Vorige week echter, om God weet welke reden, mailt hij me plots met de vraag waar ik kleuterschool gelopen heb. Om een lang verhaal kort te maken, jullie weten toch al waar ik heen wil, bleek dat we verdorie klasgenootjes waren.

Dit zijn zo van die kleine faits divers die op zich onbenullig kunnen overkomen, maar voor mij toch hartverwarmend zijn.

Maar genoeg gezeverd, ik ben nadien eens beginnen nadenken en ben tot het besef gekomen dat deze persoon, hij leest deze blog dus als hij zelf wil mag hij zich bekend maken, mede verantwoordelijk is voor wie (of wat) ik vandaag geworden ben. Meer daarover morgen...