Overslag

Een collega van mij is verontrust, heel zwaar verontrust. Hij neemt binnen een dikke week deel aan de marathon van Rotterdam en vreest wat alle atleten in topconditie vrezen: ziek worden. Hij sukkelt al enkele weken met een zware verkoudheid en verstopte lucht-wegen. Dit heeft niet enkel impact op de fysieke conditie, maar ook op de gemoedstoestand. Ik zou mij tot God richten in zijn geval.

Wat mezelf betreft, ik sukkel ook al een tijdje met een sluimerende verkoudheid. Dagelijks snuit ik een tweetal zakdoeken volledig groen. Een mens zou zich echt beginnen afvragen waar al dat snot vandaan blijft komen. Het leven is zo oneerlijk: als ik twaalf keer na elkaar klaarkom dien ik enkele uren te pauzeren, maar amper twee minuten na het snuiten zit de neus wederom volledig gevuld met slijmerig snot.

Dit gezegd zijnde, vanavond ga ik mijn conditietest doen op de loopband om mijn overslagpols te bepalen. Mijn verkoudheid zal me ongetwijfeld ook danig parten spelen en mijn hartslag wat tellen de hoogte induwen (en deze is van nature al heel hoog). Ik vrees eerlijk gezegd voor de zaak. Het belooft morgen alleszins weer een pijnlijke blog te worden.