Vacatures in overvloed

We schrijven 20 november 1985. België speelt in Nederland de terugmatch van het barrageduel met als inzet een plaatsje op de wereldbeker in Mexico. We domineren de match, maar krijgen twee goals te slikken. De Hollanders kruipen echter massaal terug en de Belgen vechten als Duivels. In de 86ste minuut roept Rik De Saedeleer de historische woorden: "Ze gaan lopen" uit. Op dat moment krijgt Gerets op rechts de bal, zet voor naar de aanstormende Grün, die deze onhoudbaar binnenkopt. De meest mythische goal van onze nationale ploeg en België geplaatst voor Mexico 86, waar het grootste sprookje uit onze voetbalgeschiedenis geschreven zou worden.

We hadden een ploeg. There's no I in team en inderdaad, de spelers deden alles samen: pintje drinken, kaartje leggen, hoertje bezoeken en vooral, voetballertje spelen. De ploeg stond er. Geen volgevreten vedetten, maar harde werkers die bereid waren hun hoofd voor de bal te leggen.

Het verschil met de huidige generatie is dat er geen leiders meer zijn, dat het vandaag eerder praters zijn dan doeners. Gerets die zei niet dat hij Ronaldo van het plein zou schoppen, hij deed het gewoon; Ceulemans zei niet dat hij er voor zou blijven gaan, hij deed het; Pfaff zei niet dat hij zich zou laten sponsoren, hij deed het.

Vandaag hebben we geen ploeg meer. Sommige spelers kennen elkaar niet eens bij naam. Buiten de match hebben ze geen contact met elkaar. Ze trekken zich terug op hun kamer bij hun playstation of tokkelen wat op hun computer. Ze hebben allemaal een eigen website, of een eigen blog. Alsof de wereld boodschap heeft aan al die blogs...