Voetbal, vooral emotie

Voetbal, emotie. Voetbal, passie. Voetbal, een feest. Ik weet niet wie indertijd deze slogan uitgevonden heeft, maar hij klopt vandaag nog steeds. Althans toch het stukje emotie. Het feit dat we buiten onze landsgrenzen niet meer meetellen, heeft ervoor gezorgd dat het absoluut geen feest meer is en dat de passie bij velen op een laag pitje staat.

Supporters van Eendracht Aalst hebben vandaag echter wel wat te vieren. Den Iendracht speelde immers kampioen in vierde klasse. Is hiermee de negatieve spiraal eindelijk gebroken en is de weg richting eerste klasse weer ingezet? Of heeft men het lef om te beseffen dat er in Aalst, althans toch nu niet, simpelweg geen ruimte is voor een topploeg?

Amper tien kilometer verderop, in Denderleeuw, ligt immers een gemeente waar ook een goed voetbalploegje huist. Eentje dat ingezien heeft dat je er alleen niet meer komt. Na enkele fusies met ploegen uit de regio staat FCV Dender EH momenteel op een zucht van eerste klasse. Met nog vier speeldagen te gaan telt het 6 punten voorsprong op KV Mechelen, de tweede in het klassement.

Aalst en Dender, twee ploegen die commercieel en qua supporters zowat uit dezelfde vijver moeten vissen. Nochtans hoeft het zo niet te zijn. Voeg de krachten verdorie samen en je hebt het potentieel om een blijvende rol te spelen in eerste klasse. Vermijd elk idee van overname, bouw een nieuw stadion ergens tussen de twee in en creëer een simpele duidelijke naam en clubkleuren waar alles in vervat zit. Hoe zegt men dat ook alweer? Het geheel is groter dan de som der delen, of zoiets.

Maar het water zal altijd wel te diep blijven, want voetbal, da's vooral emotie.