Rode draad

Bijna geruisloos steven ik af op mijn allereerste blogverjaardag. Ik herinner me nog goed hoe ik eraan begonnen ben. Tijdens het natourcriterium van Aalst, kwam ik vorig jaar Wim De Doncker tegen, mister 3coach. Hij vroeg me of ik al eens een kijkje gaan nemen was op zijn blog. Ik had dat woord ooit wel eens gehoord, maar wist ik veel wat een blog exact was.

Het leek me alleszins wel leuk om elke dag iets kort te schrijven. Op woensdag 20 september 2006 ben ik eraan begonnen, een verzonnen verhaaltje over de verkiezingen waarvoor ik als bijzitter opgeroepen was. Het zou zowat het enige pure verzinsel zijn dat ik zou neerpennen het daaropvolgende jaar.

In de loop der maanden evolueerde de blog meer en meer naar een sportblog, af en toe gekruid met een vleugje erotiek en een weinig (eigenlijk veel) stront. Toevallig drie belangrijke dingen in een normale vent zijn leven. Ik spring er op dat vlak niet echt uit vrees ik.

Ook zijn een aantal personages en commentatoren een eigen leven beginnen leiden. Jim De Bril is een begrip geworden voor de meeste lezers en witte Wendy en zwarte Kelly worden ondertussen reeds door meerdere personen als pseudoniem gebruikt, steeds zonder uit hun rol te vallen. Als ik het even bedenk, de zusjes hebben er niet echt problemen mee om "gebruikt" te worden.

Er loopt zelfs een rode draad doorheen deze blog, de beruchte opeenvolging van mislukte pogingen om De Bril zijn record op de halve marathon te breken. Ooit zal het me lukken, en dan, ja wat dan?

Maar zo ver zijn we gelukkig nog niet. Laat die rode draad nog maar even rood blijven.