Boontje

Eindelijk nog eens een blogje van mijnentwege. Niet dat ik geen zin had om me eraan te wagen, doch eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik te lui was. Ik was te diep verzonken in het lezen van Louis Paul Boon zijn vulgaire meesterwerk "Eros en de eenzame man". Nu ja, vulgair is een woord dat uitgevonden is door bekrompen mensen en meestal dan nog wanneer ze het over een ander hebben.

Tot mijn scha en schande was dit in mijn drieëndertigeneenhalfjarig bestaan het allereerste boek van Boon dat ik las. En ik moet zeggen, had het internet en het schrijven van blogs reeds in de jaren zeventig bestaan, mijn site zou niet op de eerste plaats gekomen zijn bij het zoeken naar de term "priemende tieten". Leve Boon!

Over priemende tieten gesproken, op het moment dat ik dit hier neerpen, zitten er twee Oosteuropese afgrijselijke wijven op 2 meter van me verwijderd, aan een andere PC te knoeien met hun internetverbinding. Nu, ze mogen komen uit om het even welk land, zolang ze op dit ogenblik maar even geen Nederlands begrijpen, of eerder, kunnen lezen. Ze hebben alvast geen priemende tieten en de dikste der twee steekt net een sigaret aan. Ze zouden alleszins nooit door de eerste casting van Mastroesjka's geraakt zijn.

Los van dit alles ben ik blij dat het in België ondertussen opnieuw wat beter weer is. We komen zaterdagochtend immers terug naar huis.

Ondertussen zijn die Oosteuropese trutten het afgebold, me achterlatend in een walm van sigarettenrook. Ook ondertussen is het bijna 20u en staat Eendracht Aalst aan de aftrap van zijn halve finale in de eindronde, net als Okapi Aalst in de playoffs. Ik ga me dan maar bezuipen in de bar (lees: braaf een cola drinken samen met de echtgenote) en om de twee minuten naar mijn GSM kijken, hoopvol wachtend op de talloze smsjes van mijn even talloze vrienden, die me vanop het thuisfront op de hoogte houden.

Tot binnen enkele dagen, tot zondag tijdens de 20 km van Brussel. Hopelijk kan mijn roodverbrand lichaam tegen dan terug kledij en schoeisel verdragen. Hopelijk zijn mijn darmen tegen dan weer op Belgisch niveau. Hopelijk breek ik mijn record.