Nieuwe wegen

Bloggen is altijd leuk geweest, in het begin zelfs zeer leuk en ja, bovendien verslavend. En ik hoop voor de mensen die hier vaak komen lezen dat ze dat ook altijd graag gedaan hebben. Maar hoe grappig, origineel en subliem die artikels bijwijlen waren (het stinkt hier weer), de fotoblogs van afgelopen week zijn simpelweg veel leuker om te maken, en vooral veel toegankelijker. Ja, wie mij kent, vindt het misschien leuk om mijn sportieve escapades te volgen of over de puisten van Philippe Gilbert te lezen, maar geef toe, een foto van Tom Boonen met een vuist in zijn kont is immens veel toegankelijker (de foto he, niet de kont).

Wat dit laatste betreft, in Humo heb je elke week de rubriek "Leve de Legende", waar je zelf een foto van tekst(ballonnetjes) mag voorzien. De leukste worden op de site geplaatst en de allerbeste krijgt bovendien een vermelding in de HUMO zelf.

Vorige week was het een foto van Boonen op de massagetafel. Groot was onze verbazing echter toen we niet geselecteerd werden met onderstaande inzending. Gewoon niet grappig genoeg, of zou het kunnen dat zelfs het grote HUMO zichzelf censuur oplegt?

We don't care, zolang we ons maar amuseren. En daar draait het allemaal toch om nietwaar?

BK wielrennen, een impressie

It's friday!

Het "plat" van de wereld

Yep, dit zijn inderdaad allemaal onze eigen brouwsels. Met even te googelen kom je er dus niet. Althans, je zal ze misschien wel vinden, maar dan nadat ze eerst hier verschenen zijn, wat uiteraard goed is voor onze eigenwaarde. Ja, we hebben zelfs al de Humo site gehaald, weliswaar nadat we hen eerst platgespamd hadden, maar dat doet er niet toe, het doel heiligt immers de middelen.

Geen gat zonder suppo

En onze vriend Ollie begint de smaak ondertussen goed te pakken te krijgen. Zo goed zelfs dat enkele van zijn ontwerpen niet doorheen de censuurcommissie geraakt zijn. Onderstaande wilden we u echter niet onthouden.

Wat u niet in Humo zag vandaag

Dames en heren, aanschouw hieronder het eerste hersenspinsel van Ollie. OK, grafisch is er nog heel wat werk aan de winkel, maar er zit duidelijk talent in deze jongeman.

Het leven zoals het is: Oranje

Ollie heeft me al meteen zwaar in de steek gelaten door zomaar te beslissen niet op het werk aanwezig te zijn vorige vrijdag. Gelukkig was er nog zoiets als Oranje...

De laatste der gespottenen (of zoiets)

Lang geleden dat ik hem nog eens gezien had, mijn vriend de streaker stalker. De joligaard loopt blijkbaar graag over vleugels. Jammer dat het net geregend had. Ik vrees dat we hem nu voorgoed kwijtgespeeld zijn.

Ik heb vandaag eens met Ollie gepraat, en hij is eindelijk op mijn aanbod ingegaan om mee te schrijven aan deze blog. OK, de waarheid is dat hij bij het lezen van dit bericht eerder verrast zal reageren, we hebben immers helemaal niet met elkaar gepraat. Maar dat is slechts een klein detail in het groter geheel. Het ligt in de bedoeling volgende week nog eens naar aloude gewoonte dagelijks te bloggen, en meerbepaald een soort van fotoblog in ware "Humo's Gat van de Wereld" stijl te maken. Ollie is de enige persoon die ik ken, die nog platter is dan ik (behalve uiteraard van buikomvang), dus de geknipte man om het niveau hier op peil te houden. U weze gewaarschuwd.

Hopelijk is hij volgende week niet in verlof, want anders sta ik hier weer schoon met al mijn beloftes.

The stars and me, zoals beloofd

Reeds de eerste dag word ik plots voorbijgewandeld door niemand minder dan Mary Pierce. Tegen de tijd dat ik mijn fototoestel bovengehaald had, was ze echter reeds voorbij.

Om me nog wat extra te jennen doet ze op onderstaande foto de opslagbeweging met haar benen. Het linkervoetje mooi gebogen achter het rechtervoetje. Jaja, typisch Mary Pierce, ik ken haar wel hoor.

Nog meer tennissers in Tunesïe terug te vinden. Bjorn Borg zou echter eens moeten beseffen dat dat lange haar echt geen mode meer is.

Ziehier ons aller Frieda Van Wijck. Elke avond "De Laatste Show" moeten presenteren, het is allemaal niet evident. Gelukkig kon ze nadien genieten van een mooie vakantie in het bijzijn van veel knappe mannen.

Ik heb lang getwijfeld of ik onderstaande foto's wel zou durven vertonen. Het betreft hier immers mijn idool Peter Van Petegem. Sinds hij vorig jaar zijn actieve wielerloopbaan beëindigd heeft, is hij blijkbaar echt in een zwart gat gevallen. Hij is een nieuw leven begonnen als Tunesisch bordenafwasser op een toeristenboot.

Het spreekt voor zich dat niemand het hem dan ook kwalijk zal nemen dat hij af en toe zijn toevlucht neemt tot verboden middelen als daar zijn sigaretten.

Pitta met looksaus

Voetbalclub Chelsea heeft een nieuwe coach. En niet zomaar de eerste de beste. De Braziliaan Scolari, in 2002 met zijn vaderland nog wereldkampioen geworden (nadat ze in de 1/8 finale totaal onverdiend België uitgeschakeld hadden) en sindsdien trainer van de Portugese nationale elf. De Gene Hackman lookalike is ook doodeerlijk als hij het over de redenen van zijn overstap naar Chelsea heeft. Hij doet het namelijk ook voor het geld. Hij is er immers 59 momenteel en wil binnen maximum 5 jaar met pensioen kunnen gaan.

Bij Chelsea zal hij 6 miljoen euro per jaar verdienen, en gezien zijn palmares van de laatste jaren, zal hij in het verleden al minstens zoveel verdiend hebben. Ik vraag mij echt af wat die mens van plan is met zijn geld te doen als hij met pensioen gaat. Een Afrikaans land van eten voorzien? Cocaïne leveren aan gans het wielerpeloton? Jim De Bril leren lopen?

Ik probeer er niet wakker van te liggen. Morgen immers gratis kebab bij onze Turkse vrienden. Die hebben na vanavond pas echt reden tot vieren. Wie het EK voetbal niet volgt, zal mijn vorige zin uiteraard niet begrijpen, maar er zijn ergere dingen in het leven, nl een vrouw die looksaus niet naar waarde kan schatten.

Yanina

Dat noem ik nu eens een opwindende quadriceps!

Who needs Kim or Justine when you have Yanina!

Klein maar fijn detail

Toen ik daarnet een kleine selectie aan het maken was van alle bekende mensen die we op reis gespot hebben, stootte ik op bovenstaande foto. Er is iets dat hier speciaal in het oog springt (alvast toch bij mij). Kijk eens goed. Het spreekt uiteraard voor zich dat het niet evident is de aandacht van het prachtig gebouwde mannelijke lichaam af te wenden, dus ik zal jullie helpen. Tracht eens in te zoomen op de interessante details.

Indien u dit hier als eerste detail zag, dan is daar niets verkeerd mee, u bent een volledig gezonde man of uiterst interessante lesbiënne. Maar we gaan even verder.

Jaja, de geest van Louis-Paul Boon was zoals eerder gezegd volop aanwezig die week, en de man zou wat hieronder volgt ook zeer zeker kunnen smaken hebben...

De dame helemaal achteraan op de foto heeft ofwel een zeer bizar bikinibroekje, ofwel heeft ze zonne-allergische schaamlippen, ofwel heeft iemand van de aanwezige sporters op een erotische plaats zijn wit poeder achtergelaten. Het heeft ook wat weg van een appel op een pruim. Maakt eigenlijk niet uit wat het is, ik vind het in ieder geval een klein maar fijn detail.

Binnenkort

Er is te veel voetbal op televisie, en te weinig tijd om online te komen, laat staan te bloggen. Daarom grijp ik de komende dagen dan maar terug naar de gemakkelijkheidsoplossing, namelijk foto's. Eén beeld zegt meer dan duizend woorden, en foto's bieden van nature nogal wat bladvulling ook.

Morgen, of overmorgen, krijgen jullie dan ook wat Tunesische vakantiekiekjes te zien, te beginnen met al de bekende medemensen die ik elk jaar op vakantie tegen het lijf loop. Sporters, acteurs, mediafiguren, dit jaar heb ik mijn voorzorgen genomen en had ik steeds mijn camera bij de hand. In bijwijlen ware paparazzistijl heb ik foto's genomen van alles en iedereen, wereldsterren inbegrepen. En ja, uiteraard was er ook een wielrenner aanwezig, en neen, het was niet Philippe Gilbert of Maxime Monfort. Het was iemand met een veel groter palmares.

Dit alles en nog veel meer binnenkort hier te bezichtigen.

Rijbewijs

Nu ben ik toch de allereerste zeker??????

Psychologie

Ziehier enkele extracten uit het mailverkeer van de laatste dagen, tussen de genaamden Jim de Bril en Rimbaloe.

Maandag 2 juni:
Rimbaloe: 1h48m49s (in werkelijkheid was het een nog groter lettertype).
JDB: wadistjong!

*Hier eindigde het gesprek*

Dinsdag 3 juni:
Rimbaloe: 1h54m21s = 21,09 km => snelheid = 3,075 m/s

=> 1h48m49s = 20,077 km

21,09 km - 20,077 km =

1013 meter (ook hier was het lettertype in werkelijkheid groter).

1013 meter is lang!!!!!!!!!!

JDB (26 minuten later):

JDB = 95 kg

Rimba = 70 kg
1 kg = 0,25 m/s rapper op 21km

25 kg x 0,25 m/s = 6,25 m/s rapper op 21km

6,25 m/s = 1,73 km/h

e=mc³

x= a+b ² ..... dwz dat 1h48m49s bij Rimbaloe overeenkomt met 1h37m25s bij JDB
Tot noste joar!!!!

*Ik vind het erg dat Jim De Bril hier 26 minuten op moeten zoeken heeft, want e=mc² en niet mc³. En gezien ik niet aan de snelheid van het licht voortbewoog, zullen mijn massa en energie niet exponentieel toegenomen zijn. Dit alles werd mij daarnet nog bevestigd door de heer Bruneel, leraar fysica aan het Atheneum in Aalst in 1992. Los hiervan houdt hij ook geen rekening met het feit dat zijn meergewicht hem een voordeel verschaft volgens de wet van Newton die zegt dat een lichaam in beweging uit zichzelf in beweging tracht te blijven. Probeer maar eens 95 kg in bedwang te houden. En last but not least stuwt zijn extreme winderigheid hem als een raketbooster naar voor, wat hem minstens 10 minuten moet bevoordelen tov mij.*

Mc Pride Run

Vorige zondag ben ik mentaal en fysiek volledig onderuitgegaan op de 20 km van Brussel. Maandag kon ik geen trap meer af van de verzuring in de benen, dinsdag ben ik na het werk meteen in bed gekropen met een hoofd dat op ontploffen stond, woensdag besliste mijn vrouw dat ik onder geen enkel beding vandaag (zondag 1 juni) aan de Mc Bride halve marathon zou deelnemen, donderdag heb ik me net zoals 1 miljoen andere Vlamingen zitten afvragen of de limo reeds aangekomen was, vrijdag heb ik voor de vijfde opeenvolgende dag pasta gegeten, zaterdag voelden de benen plots weer soepel aan, en vandaag zondag, stond ik toch maar lekker aan de start van de Mc Bride Run.

Ik ga steeds graag neuzen in mijn oude artikeltjes. Wie deze blog exact een jaar geleden nog niet las, gelieve eens hier, hier en hier te klikken. Mijn opdracht was simpel, namelijk de 1h54m21s van Jim De Bril eindelijk eens van de tabellen lopen, en dan nog op het traject waar hij zelf twee jaar geleden deze tijd gerealiseerd heeft.

Vorige vrijdag sprak iemand op de trein de profetische woorden: "Rimbaloe, ik heb last van winderigheid en nu heb ik remsporen in mijn onderbroek". Fijn vond ik dat, maar wat later sprak hij de nog meer profetische woorden: "Rimbaloe, stel dat je zondag in je opzet slaagt, dan zou je nogal fier zijn he, je zou dan je blog de titel Mc Pride Run kunnen geven". Die gedachte leek me fijner dan een bruine streep in een onderbroek.

Terug naar vandaag en de wedstrijd. Ik was er en ik stond er. En hoe! Mijn eerste 10 km op 50 minuten, dan enkele kilometers wat angstig voor de man met de hamer, om tenslotte het laatste kwart weer de gaskraan te kunnen opendraaien en te eindigen op 1h48m52s, vijfeneenhalve minuut sneller dan De Bril. Eindelijk is het er eens uitgekomen op een wedstrijd, eindelijk heb ik een tijd gelopen die me stilaan bij de mensen brengt. Eindelijk zal ik 's nachts verlost zijn van mijn loopnachtmerries.

En wat nu? Blijven lopen en trachten nog beter te doen, of andere uitdagingen zoeken? Het wordt vooral het tweede. Immers, de Ronde van Frankrijk en zijn cols komen snel naderbij. De dag vóór Stijn Devolder definitief het geel zal grijpen, wil ook ik Alpe-d'Huez beklimmen. Eind deze week worden de tubes terug onder spanning gezet en tracht ik mijn fietscarrière (what's in a name) te herlanceren.

Bijgevoegd alvast een foto van het begin van de wedstrijd. Op net dezelfde plaats getrokken als vorig jaar. Voor alle duidelijkheid, ik ben startnummer 2314. Let vooral op het flesje water in mijn rechterhand en op de hevige erectie (ja, ik draag rechts)!