Bloed

Ik ben geen held, dat mag gewe-ten zijn. Al die ziekenhuis-docusoaps op televisie, ik moet er niet van weten. Bloed is niet aan mij besteed, zeker niet als het van mezelf is. Het laten trekken is dan ook een redelijke marteling.

Deze ochtend was het weer zover. Om in perfecte conditie te zijn voor Carnaval wou ik snel even meten of ik nog enkele laattijdige transfusies diende te ondergaan. Dus ik op mijn nuchtere maag naar de dokter. Mijn lichtblauw hemd was al donkerblauw van het zweet nog vóór ik het kabinet binnenstapte. Verpleegsters, ze moeten van mijn lijf blijven, tenzij ze er uiteraard uitzien als op bovenstaande foto. Die van deze ochtend zag er eerder uit als een kruising van Serena Williams en Geert Lambert.

Ik besloot moedig de andere kant uit te kijken toen ze de naald bovenhaalde en raar maar waar, het deed geen pijn. Wat nogal logisch was, gezien ze nog niet geprikt had op dat ogenblik. Maar toch, nog voor ik het wist was het afgelopen. Ze hadden in mijn ader geprikt en ik had geen krimp gegeven. Ik was een held... tot ik opeens de 4 buisjes bloed zag liggen.

Ik had meteen het gevoel dat ze me leeggezogen hadden. Meestal geeft dat best wel een aangenaam en voldaan gevoel, maar nu dus niet. Nu was was ik vooral blij dat ik nog niets gegeten had, want het zou er allemaal ongetwijfeld uitgekomen zijn. De rest van de dag heb ik rondgelopen met gestrekte arm uit schrik dat mijn ader zou openspringen als ik teveel bewoog.

Straks nog wat superglue op het wondje smeren, een goede nachtrust en morgen ben ik weer een nieuw mens.

In 't Oilsjters, nog voif doagen

Vandenoeng speltj "Ejje a koamer al opgeruimd" op de radio en ik vroag oan ons jongste (4 joar) of dazze da lieken kaan. Ze bezie me efkes, kekt ten nor men vraa en zegt mé een oitgestreiken gezicht: "Nieje ma"...
Probeert a ten mor insj in 't agen.

Om mor te zeggen, iederiejn in Oilsjt leit ondertissen 24/7 nor ajoinmusic te loisteren. Vroidag est den top 100.

Hier alvast moinen top 5 in willekeirege volgorde:

Weir zen Fiere Oilsjteneirs (Kris 2):
Den tekst is goe gekoezen, mor 't es veral den intro. Troagen oanhef en ten vollenbak derin gesmeiten. Ideool lieken ver der in te kommen.

Den Heimel op Eerd (Kristof):
Alliejn den tekst al: het plakkoot van Oiljst op d'ottostraad en steltj a veir dagge meiren op de weireld most kommen in een dorp me e peird, da woor ver a om te drooin.
Hier ester echt oever noagepeisd. Chapeau Floeren!

Groejt Conceir (Wim):
Giejnen Top zonder de Wim. Ik vond "Music" alted al een subliem nummer en Wim zen versie (ni van 2000 mor 2002) es zoeimegelek nog beiter. Een lieken pakken dagge al gebeizegt etj, der nen extra toesj oan geiven, en dan me de kiezink 't kot doen ontploffen. Ik kroig der nog atoit kiekebisj van.

't Es Gepasseird ver moi (Foef):
Den iejste kiejr dannek "Zij gelooft in mij" van Andre Hazes hoeirdegen was 't iejste dat in moi opkwamp, dat da ne cover was van De Foef zen afschoidslieken
Ik peis dat teis het carnavallieken es dannek al 't miejst gedrooid em. Ik weit het, ik ben ne wiejken.

Nen Oilsjteneir (Tommeken):
Doistdagoaved zjust veiren de verbrandink. Tommeken zingt nog insj zen liekes. Iederiejn es kapot, letterlek en figierlek. Mor as 't refroin van teis lieken begint (ge wetj wel, den Ah-ah-ah-ah-ah-ah-ah-ah-ah, wie stoot doar elk joar weir yeah), komt de leste enerzjie be iederiejn toch nor omhoeig. Schit-te-rend. In foite herinner ik me nimmiejr of dat Tommeken da lieken ten gezongen eit, mor in men oeverleiverink dus wel.

Ook volgens de overlevering zal dit het eerste en enige berichtje ooit op deze blog geweest zijn waarin het woordje kakken niet voorkwam. Allez, nu dus wel eigenlijk.

Nog 10 dagen, oftewel niet zo lang meer...

Sinds vorig weekend zijn we echt in gang geschoten. Ik durf zelfs zeggen dat we voorliggen op schema. Deze ochtend maakte ik me nog de bedenking dat het dit jaar misschien wel eens mogelijk zou zijn om een half uur vóór het begin van de Carnavalstoet niet meer bij onze stikster te hoeven zitten wachten tot zij haar (veel te dikbetaalde) werk eindelijk afmaakt.

Het zag er goed uit, te goed. De terugval kwam deze namiddag toen bleek dat de stof van onze kostuums niet geleverd was. Die onnozelaar van een verkoper had ons nochtans beloofd gisteren naar Holland te rijden bij zijn leverancier. Vandaag komt hij met het excuus dat ze de stof daar niet konden leveren. Voor één keer geef ik de Hollanders het voordeel van de twijfel, volgens mij is hij er simpelweg niet geraakt en maakt hij ons blaasjes wijs.

De klootzak heeft gewoon wraak genomen voor wat we hem vorig jaar gelapt hebben.

Pleksken (het ene andere lid van onze groep) is nog niet op de hoogte, maar Babken (het andere andere lid van onze groep) heeft het slechte nieuws als eerste mogen ontvangen. Jammergenoeg is Babken van het redelijk opvliegende type. Onze verkoper heeft dus welgeteld 2 minuten kunnen genieten van zijn overwinning. Met een rol stof in zijn achterste geramd was het al veel minder en als hij morgen twee kilo stront in zijn brievenbus vindt (Babken kan zelfs mij nog verbazen met wat zijn lichaam kan produceren) zal het lachen hem al helemaal vergaan.

En wij moeten nu dringend op zoek naar nieuwe stof. En een stikster hebben we ook nog niet. Iemand interesse?

Avila

De mensen zullen zeggen dat ik daar weer ben met mijn kinderlijke verafgoding van de mens, maar ik kan er echt niet aan doen. Wie deze avond op Canvas naar Belga Sport heeft gekeken, weet dat ik het heb op niemand anders dan Frank Vandenbroucke.

Het programma zal ongetwijfeld aan 99% van de Belgische bevolking voorbijgegaan zijn, maar het was een samenvatting van zijn al even wonderlijk als desastreus jaar 1999, toen hij won waar hij maar wilde en zelf koos op welke manier hij dat ging doen.

Woestijnvis ging met hem terug naar Avila, waar hij misschien wel de meest bizarre overwinning uit zijn carrière behaalde, een veel straffer verhaal dan zijn LBL van enkele maanden eerder. In het begin van die Vuelta was hij gedemotiveerd toch aan de start verschenen, dit met de bedoeling enkele ritten mee te draaien. Tot hij plots in de eerste bergetappe merkt dat hij met de besten omhoog rijdt. Een kopgroep van een twintigtal renners spurt voor de overwinning. Frankieboy laat zich insluiten en eindigt 'pas' derde. Terwijl hij gefrustreerd over de streep bolt, merkt hij in een flits een hostess van Saeco op, Sarah Pinacci was haar naam. Hij was meteen verliefd. De rest van het verhaal is alom bekend.

Hij verovert haar hart door een rit te winnen voor haar. Enkele dagen later, de avond vóór de rit naar Avila, wil hij bij zijn Sarah zijn, 150 km verderop. Hij laat zich in het holst van de nacht naar haar rijden, belooft haar de dag nadien de zegebloemen als zij hem belooft de nacht samen door te brengen achteraf. Het was 25 september 1999 en Vdb won zoals voorspeld zijn tweede rit. Op de kasseiklim naar het Middeleeuwse Avila rijdt hij iedereen los uit de wielen en degradeert het peloton tot simpele en zielige meelopers. Hij was op dat moment veruit de beste renner van het universum. Hadden ze die dag zijn testosterongehalte gemeten, Landis en Leukemans in het kwadraat zouden er niets tegen zijn, en het zou lichaamseigen geweest zijn op de koop toe.

We zijn ondertussen 1040 dagen verder en Frank Vandenbroucke heeft voor het eerst in 9 jaar een zorgeloze winter gekend. Op ploegstage rijdt hij ze er weer allemaal af. De voorbode voor een grootse comeback.

Would it? Could it?

Open brief aan Babken en Pleksken

Gaan we zaterdag misschien eens beginnen werken voor Carnaval? Het is immers nog maar 17 dagen en we staan zowat nergens. Vorig jaar stonden we ook nergens rond deze periode, maar toen was ik nog jong en naief. Nu ben ik oud en naief en begin ik me lichtelijk zorgen te maken. Het zou immers zonde zijn als ik mijn geniale (genitale) ideeën niet met jullie zou kunnen delen.

Mijn lichaam raakt helemaal ontregeld van de stress:

- mijn 10 uur kakje volgt soms pas om 11 uur, wat voor de nodige problemen kan zorgen als ik me op dat moment net niet op het toilet bevind.

- mijn rug is helemaal geblokkeerd. Zelfs die twee bisexuele Chinese masseuses waar ik wekelijks over de vloer kom (woehaha), slagen er niet in me opnieuw los te trekken (nog meer woehaha).

- ik heb eindelijk telenet digitaal, maar heb na twee dagen nog niet eens geprofiteerd van het tijdelijk gratis porno abonnement.

- ik word al een ganse week 's nachts badend in het zweet wakker met een Ollie in naakt bovenlijf in gedachten, die met een sjaal van Eendracht Aalst rond zijn buik gewikkeld (twee aan elkaar geknoopte sjaals eigenlijk) naar the gay channel kijkt op mijn TV terwijl ik hem een glas melk uitgiet. Melk????

Kortom, hoog tijd dat we in gang schieten...

Oude bekenden

Beste Ollie, je was gisteren ook aanwezig op Dender-Aalst, zonder me iets te zeggen? Is dit waar onze vriendschap naar geëvolueerd is? Of wou je me misschien behoeden voor iets?

Ik heb beslist meteen ook een prijsvraag te koppelen aan het feit dat ik nog eens twee dagen na elkaar geblogd heb. Wie herkent Ollie op onderstaande foto? De eerste die correct antwoordt, mag tijdens Carnaval zijn atletische lichaam insmeren met anti-vries. Voor wie niet meer exact weet hoe hij eruit ziet, gelieve bovenaan dit artikel op zijn naam te klikken. Hij is diegene met de paraplu over zijn klokkenspel.

Dender - Aalst

Rond 16u42 zondagnamiddag spatte de droom uit elkaar. Dender kegelde Aalst uit de beker. Met nog amper 5 minuten te gaan, scoorde het immers de winning goal. Onverdiend was het niet hoor, maar als Aalst supporter ga je toch ergens wel heimelijk dromen van een stunt, zeker als je de rust kan ingaan met een voorsprong, zoals vandaag het geval was.

Ik heb me deze week nederig trachten op te stellen en hier niets vermeld over die ganse (jawel) bladzijde in Het Nieuwsblad en over het radio 2 interview. Een beetje uit bijgeloof. De bedoeling was dan om er vanavond mee te kunnen uitpakken.

Voor wie het nog niet weet, mijn madam is van Denderleeuw en ik ben haar, verliefd als ik was, indertijd gevolgd naar daar. Voor de media leek dat wel een leuk item op te leveren. Een beetje zoals indertijd dat koppel in de TV-studio tijdens België-Engeland. Met het verschil dat het daar de man zijn ploeg was die won in de laatste minuut. En dat die man minder knap was dan mij.

Mijn vrouw heeft deze week voor de krant, en dat was ook de kop van het artikel, verklaard dat als Eendracht Aalst zou winnen, we terug naar Aalst zouden verhuizen binnen de twee jaar. Jammer voor mij dus, maar wat niet is binnen twee jaar, kan uiteraard wel binnen drie jaar...

Dit gezegd zijnde, van een dubbel klasseverschil was weinig te merken en Aalst speelde vandaag een thuismatch, ook al was het op Dender. Het bekersprookje is ten einde en nu recht naar de titel, dan volgt volgend jaar opnieuw de derby in tweede klasse.

Ondertussen is Denderleeuw weer leeggelopen, en kunnen de koeien opnieuw tot rust komen. Want een vol stadion, dat hadden die brave beestjes daar nog nooit meegemaakt.

Kostuum Prins Kenny

Zonder teveel over Carnaval te willen zeveren, toch nog volgend bericht dat ik vandaag op een forum opgeraapt heb. Kortom, ik steel hier simpelweg een idee. Weliswaar eentje zonder patent, maar toch.

Naast de affiche die ondertussen bekendgemaakt werd, is het ook elk jaar enorm uitkijken naar het kostuum dat Prins Carnaval zal dragen. Hoe zal Prins Kenny 2008 er uitzien? Zal hij het traditioneel houden, zal hij de nostalgische toer opgaan als een echte nar, of zal hij iets nieuws durven proberen? Wel, aanschouw hier in avant première het kostuum van Prins Kenny.

Wie dit niet snapt heeft de laatste tien jaar opgesloten in een kelder doorgebracht.

Nog 4 weken, oftewel 28 dagen...

Ik heb er lang naar getracht en verlangd en dit weekend was het eindelijk zover. Ik heb immers nog eens afgetrokken. Voor alle duidelijkheid, hiermee bedoel ik niet de aan jezelf de hand slaande daad, maar wel hetgeen je bij een scheurkalender doet met de blaadjes.

We zijn immers ondertussen de laatste maand vóór Carnaval ingegaan en dan kunnen we ons dagelijks uitleven op onze 30-dagen aftelkalender met Oilsjterse moppen en spreuken op elk blad.

Dertig dagen betekent ook stilaan dat we kunnen beginnen panikeren omdat we zoals steeds nog nergens staan. Het enige positieve is dat ik eindelijk de afrekening van Carnaval 2007 gemaakt heb, maar voor de rest, nog geen zekerheid over thema, en nog meer dan dat, nog geen zekerheid over het aantal personen waarmee we dit jaar in de stoet zullen lopen...

Hetgeen ook begint te dringen is de officiële affiche van Carnaval. Morgen maandag zou ze eindelijk voorgesteld worden. De stad Aalst had een open wedstrijd uitgeschreven, maar vond de kwaliteit van de inzendingen zodanig ondermaats dat ze eenzijdig beslist heeft toch maar een ontwerper met ervaring in te schakelen.

Ook ondergetekende had een ontwerp in gedachten, maar tussen idee en uitwerking ligt in mijn geval meestal een weg die vergelijkbaar is met diegene die Mozes moest afleggen (je weet wel, de zee ging open blabla). Het verschil tussen Mozes en mij is echter dat ik zo geen toverstaf heb. Misschien wel eentje waarvoor bepaalde "dingen" zich spontaan openen, maar dan toch niet de zee.

Volgend jaar dien ik mijn ontwerp wel echt in!

Happy 2008

Gelukkig nieuwjaar aan iedereen van goede wil, vooral dan de sympathieke lezers van deze blog. Hopelijk is 2007 geworden wat jullie ervan verwacht hadden en wordt 2008 misschien nog beter, op elk vlak.

En met mensen van goede wil bedoel ik ook Tom Boonen, die uiteraard geen aanstoot zal nemen aan de talloze artikeltjes en fotootjes die ik hier al aan hem gewijd heb. Tom, ik blijf je grootste fan (hier in huis) en ik hoop dat je mijn wielertruitje nog zal willen signeren. Ik zal het jouwe ook signeren zoals beloofd.

Een nieuw jaar betekent voor de meesten onder ons weer eens een heleboel nieuwe goede voornemens. Meestal komt men dan ook tot de constatatie dat men de voornemens van het afgelopen jaar niet gehaald heeft. Ik ook niet. Het enige dat me gelukt is (althans van mijn sportieve doelen), is een Tourcol oprijden zonder om te vallen (twee zelfs en dan nog buiten categorie). Mijn vooropgestelde halve marathon tijd heb ik op 50 seconden na niet gehaald; had ik mijn doel willen halen om 1000 km te lopen, dan had ik vorige maandag nog snel even tot Parijs moeten lopen en wat betreft mijn deelname aan een sprinttriatlon tenslotte, verder dan het inschrijvingsblad ben ik nooit geraakt.

Het nieuwe jaar brengt echter nieuwe grootse doelen met zich mee. Meer daarover binnenkort, ik ben immers nog in volle onderhandeling met moeder de vrouw over de haalbaarheid ervan.