Middagpauze

Op het werk ga ik af en toe eens eten met collega's Pino Pellepaut en Dick Kleynen (om deze laatste zijn gevoelens niet te kwetsen is het strikt verboden eerst zijn achternaam uit te spreken). Naast tetten en kakken gaan de gesprekken soms ook over andere dingen, zoals euhm, zoals, wel zoals... Tiens, nu ik er zo eens over denk gaat het niet echt over andere dingen.

Ik weet niet meer hoe exact, maar laatst kwamen we uiteindelijk terecht op de uiterst spitsvondige titels die men uit de mouw pleegt te schudden voor pornofilms.

Na even googelen kom ik tot volgende selectie (gelieve te lezen wanneer jullie reeds in een grappige bui zijn):

Gangbangs of New York

My Big Fat Greek Whore

Men in Back

Star Whores Episode II - Attack of the Bones

Laid in Manhattan

Forrest Hump

Sweet Bone Alabama

Riding Miss Daisy

Porn on the Fourth Of July

A Few Good Men (hier moesten ze dus niet eens de titel wijzigen)

Big Trouble in Little Vagina

A Beautiful Behind

Shaving Ryan's Privates

Batman in Robin (1 letter veranderen, een hele wereld van verschil)

Sick Degrees of Penetration

Legally Boned

When Harry Wet Sally

Lord Of The G-Strings

White Men Can't Hump

Breast Side Story

Done in 60 Seconds

Buffy The Vampire Layer

Sperms of Endearment

Free My Willy

Sperminator

Cum And Cummer

A Clear And Present Stranger

You've Got Male

I Know Who You Did Last Summer

Look Who’s Sucking

Jesus Christ: Porno Star

Sleeping With Seattle

Ed's Wood

Desperate Pleasures

End Of Gays

Robocock

Indiana Bones and the Temple of Boom

Cliff's Hanger

American Bi

Position: Impossible

The Flintbones

Who's Eating Gilbert Grape

Ass Wide Shut

Sex Trek: The Next Penetration

ET the Extra Testicle

Legends of the Ball

En mijn persoonlijke top 5:

The Bitches of Eastdick

Schindler's Fist

Dirty and Hairy

Saturday Night Beaver

Single White She-male

Het stalen ros

Ziehier de machine die me binnen minder dan 4 weken over de Pyreneeëncols zal loodsen. Althans toch in mijn dromen. Met heel veel dank aan Wim De Doncker, van wie ik deze fiets in bruikleen gekregen heb. De banden en pedalen moeten nog geplaatst worden, maar dit is hem dus. Of het me zal helpen om 15 te klimmen aan een gemiddeld stijgingspercentage van 6,9%, I very much doubt it. Ik heb immers totaal geen fietsbasis. OK, ik heb aan mijn halve marathon van enkele weken geleden, behalve een trauma, ook een degelijke conditie overgehouden, maar fietsen is eigenlijk relatief nieuw voor mij.

Een koersfiets is iets wonderbaarlijks, maar ik word al bang als ik ernaar kijk. De banden, en vooral het feit dat die dus echt dun zijn, geven me al een ongemakkelijk gevoel. Daarenboven zal ik ook moeten wennen aan klikpedalen. Ik zie het al zo voor mij: ik ben aan het trainen. Ik nader een redelijk scherpe bocht. Ik ga dus in de remmen uit angst weg te schuiven. Ik rem iets te hard waardoor ik bijna stilsta. Ik wil voet aan de grond zetten, maar slaag er niet in om uit mijn pedaal te klikken. Ik val belachelijk omver. Net op dat moment wil een brommer me inhalen. De dag nadien sta ik in de krant...

Dan is er nog het probleem van de tandwielen. Hoe meer je tegen de zwaartekracht moet vechten, hoe kleiner je geneigd bent te schakelen. Op mijn eigen fiets staan er vooraan drie tandwielen. Op deze koersfiets slechts twee. Dat derde heeft immers te weinig tanden en is enkel voor sissi's. Als ik binnen enkele weken aan het sterven ben op de Aubisque, zal ik me echter 100% sissi voelen, wees daar maar zeker van.

Ach, we zien wel. Ik blijf trainen en zal wel ergens uitkomen. En als dat slechts enkele honderden meters ver is in de beklimming, hang ik me desnoods zoals de echte ergens ongemerkt aan de klink van een wagen. Maar oprijden zal ik hem doen!

Alles voor de faam

Het heeft bloed, zweet, tranen en vooral veel omkoperij gekost, maar ik ben er uiteindelijk in geslaagd een digitale copie van de "fata morgana" uitzending te bemachtigen en hier bovendien een image uit te knippen.

Duidelijk herkenbaar op de foto, onze oudste dochter Tine, ook wel bekend als de Rimbaloe lookalike. Om misverstanden uit de weg te helpen, die kale kruin die net vóór haar zichtbaar is, dat ben ik niet. Althans toch nog niet in 2007.

Een foto zegt niet veel, blikken echter wel. En het verhaal achter de blikken nog veel meer. Eigenlijk was dit een bewust manoeuvre om in beeld te komen. Ons Tine wou dit blijkbaar veel minder dan ik.

Indien jullie de tekst op de foto niet kunnen lezen, klik er gerust op. Of beter, breng eens een bezoekje aan een optieker...

De solden zijn al begonnen

Ik wist dat ooit dit moment zou aanbreken, en vandaag is het eindelijk zover. Ik kan jullie immers officieel melden dat er een Rimbaloe item te koop geplaatst werd op Ebay. En het is niet mijn lang verwachte shit art of mijn bloody tepelshirt.

Afgelopen weekend wees een van mijn drie fans mij immers op het feit dat er iemand een Rimbaloe nominetje op Ebay geplaatst heeft.

Ik moet eerlijk toegeven dat ik hier absoluut niet mee gediend ben, en da's dan nog een zware understatement. Nee, ik ben zelfs heel diep verontwaardigd. Niet zozeer omwille van het feit dat ik ze gratis uitgedeeld heb aan Jan en alleman en bepaalde mensen daar nu iets aan willen verdienen. Ik ben vooral in mijn eer gekrenkt omdat de verkoper zijn instelprijs op amper 2,5 EUR gezet heeft. Twee komma vijf euro??? Ben ik dan echt zo weinig waard voor hem? Ik heb ook mijn gevoelens he makker.

Ik zou dan ook alle Aalstenaars annex verzamelaars heel oprecht, en uit het diepst van mijn hart, willen bedanken omdat ze bewust niet willen bieden hebben...

Fata Morgana in Oilsjt

Mijn artikel van deze avond valt eigenlijk voor een groot stuk in het water. Ik zou hier, net zoals na de recente verkiezingen, een cartoonimpressie maken van Fata Morgana in Aalst. Ik heb speciaal hiervoor gans het programma met de computer opgenomen en het was de bedoeling bepaalde beelden eruit te "freezen" en van een grappige commentaar te voorzien. Om de een of andere onduidelijke reden besliste ik iets aan mijn instellingen te wijzigen, met als gevolg dat het ganse boeltje, de uitdrukking is zeer toepasselijk, om zeep is.

Het laatste uur heb ik dus gans het internet afgezocht naar avi splitters en "interleaving" programma's en andere zever waar ik de ballen van snap. Dat laatste uur was dus bijgevolg ook pure waste of time.
Wie kan me helpen aan de volledige aflevering op DVD of CD? Tien Rimbaloe nominetjes en mijn spontane vriendschap zullen uw deel zijn.

Ondertussen is Aalst wel een vijfsterrenstad geworden. Over het programma kan ik kort en simpel zijn: van de beleving op TV, blijft er tijdens de opnames eigenlijk totaal niets over. Alles was tot in de puntjes geregisseerd en de sleutelmomenten dienden meermaals opnieuw opgenomen te worden. Het bellenblaasmoment, de climax van de uitzending, is een vijftal keer overgedaan. Maar toch, we laten het niet aan ons hart komen, het was een gezellige namiddag gisteren.

Het enige minpuntje was de letterlijke zeepsmoel die we er allemaal aan overgehouden hebben. Het was heel lang geleden dat ik nog eens frieten gaan halen ben, dus ik had er echt zin in. Wel, ze hebben absoluut niet gesmaakt. Van al dat bellenblazen en zeep binnenkrijgen, voelde mijn tong aan alsof ik een ganse namiddag aan postzegels had liggen lekken, en mijn smaakpapillen zaten ook volgepropt met zeep. Ik heb me echter niet laten kennen, en alles netjes naar binnen gespeeld. Een gegeven paard kijkt men immers niet in de bek.

God schiep de vrouw

Mijn moeder heeft mij tijdens mijn jeugd geïndoctrineerd met haar muziek. Ze slaagde erin goede vrienden te worden met enkele Vlaamse idolen die reeds idool waren toen de huidige idolen hun allereerste celdeling nog moest plaatsvinden. Ik draag tot op de dag van vandaag nog steeds de sporen van haar adoraties: Bob Benny, Jean Walter, Will Ferdy, ik ken al hun nummers vanbinnen en vanbuiten. Op zich hoeft dat niet erg te zijn, want de kwaliteit van die nummers is duizend keer beter dan de huidige Vlaamse tsjingel tsjangel, Rudy Silvester en Bart Marcoen uiteraard niet meegerekend. Nu klink ik dus echt wel... oud!

Indertijd had je in het Casino van Middelkerke de jaarlijkse Baccarabeker, een liedjeswedstrijd tussen de Vlaamse Provincies. Gezien één van mijn moeders favorieten daar in de jury zat, werden wij verplicht mee te gaan kijken en alles wat op TV kwam ook op te nemen. Ik heb dus thuis nog steeds historische beelden uit 1988 toen Ingeborg en een beginnend groepje, genaamd Clouseau, voor het eerst samen het nummer "Verlangen" brachten.

Het jaar erna, slik, da's 18 jaar geleden ondertussen, liep er onder de kandidaten een klein geil ding met lange vosse krullen. Wat had die een stem zeg. Ze zou ook een prachtcarrière uitbouwen. Vandaag mag ik haar tot één van mijn vriendinnen rekenen, hoewel dit naar mijn weten niet wederzijds is jammergenoeg. Ik had immers nooit het lef om haar aan te spreken.

Deze middag was ik aanwezig op een literaire sessie waar ze enkele van haar favoriete boeken zou bespreken. Ik en boeken lezen, da's hetzelfde als wielrennen zonder doping, maar toch, dit was eindelijk mijn kans om Els De Schepper voor me te winnen.

Op het eind van de lezing, toen het volk de zaal langzaam verliet, besloot ik mijn kans te wagen. Ik wandel op haar af, ik wist perfect hoe ik het aan boord zou leggen. Ik stap verder haar richting uit, terwijl iedereen plots van de aardbol lijkt te verdwijnen. We zijn helemaal alleen in de zaal. We hebben oogcontact. Het lijkt alsof we elkaar al jaren kennen. Plots fluistert ze mijn naam: "Rimbaloe, Rimbaloe,..."

"Rimbaloe, hoe zit het, ga je hier blijven staan of wat". Mijn collega brengt me terug naar deze dimensie. De zaal was inderdaad aan het leeglopen en Els De Schepper was als eerste vertrokken.

Ik denk dat ik er simpelweg nog niet klaar voor was. Misschien binnen nog eens 18 jaar, dan is zij er 60 en ik 50. Zolang ze haar krullen maar niet opgeeft blijft het me allemaal gelijk.

Kijk nu eens aan

Telkens ik niet veel tijd of zin en nog minder inspiratie heb om iets deftig neer te pennen, kies ik voor de gemakkelijke oplossing. Dan ga ik eens een kijkje nemen in mijn tellers. En ik moet zeggen, bij een bepaald publiek begin ik redelijk populair te worden.

Het voordeel van die statistieken is dat je ook perfect kan zien of iemand via een search engine op je site terechtgekomen is, en indien zo, via welke zoekopdracht. Dit levert steeds "verrassende" resultaten op. Hieronder een korte bloemlezing van vandaag, woensdag 20 juni 2007.

* tepels
Minstens 4 onbekenden hebben vandaag ontdekt dat na 12 km lopen mijn tepels beginnen te scheuren.

* bloedpenis
Ik hoop dat ik deze bezoeker van zijn kleine lul complex kunnen verlossen heb.

* verschillende orgasmes
Ik loop er niet mee te koop en blijf liever bescheiden. En dat ondanks de bloedpenis.

* platte tetten
Justine Henin is me blijkbaar ook een bezoekje komen brengen.

* anale sex met een fiets
Nu zit ik met een beeld in mijn hoofd. Dankuwel hiervoor.

* ik ruik anders dan anders
Als jij de persoon bent van hierboven, dan zal je fiets nu ook wel anders dan anders ruiken.

* hoe kan ik anale sex doen zonder pijn?
Wil je vriendje het doen en kon de Joepie je geen duidelijk antwoord geven misschien? Nonkel Rimbaloe weet wel raad. Stuur me anders een mailtje want zoiets is moeilijk uit te leggen :)

* aspegic 1000 sex
En als je niet wil luisteren zal je na die anale sex meer dan 1 aspegicsken nodig hebben.

* Ilona Meuleman
Hmmmm, Ilonaatje.

En last but not least: als je op google onderstaande zin intypt, raad eens welke site helemaal bovenaan komt te staan? Juist ja.

* anale slagboom vriendje Jim De Bril

Het rouwproces

Elk rouwproces bestaat uit verschillende fasen, dat is algemeen aanvaard. Mijn knalritje van vorig weekend past perfect in dit stramien.

Fase 1: Shock

Deze fase spreekt voor zich. Ik kan jullie verzekeren dat ik werkelijk diep geschokt was toen mijn verstand mij zei dat mijn wagen vooruit moest rijden terwijl de realiteit hier haaks op stond.

Fase 2: Ontkenning

Ik wist wat er gebeurd was, maar het kon onmogelijk mijn fout zijn. Die vent achter mij reed vooruit, terwijl ik stil bleef staan. Of het vuurwerk dat 's avonds zou plaatsvinden, was enkele uren vervroegd en van locatie veranderd.

Fase 3: Woede

Ik stap uit mijn wagen en de vrouwelijke passagier van mijn botsgenoot doet hetzelfde. Het eerste dat ze zegt, bovendien op heel cynische toon, is: "Het is wel de bedoeling dat ge vooruit rijdt he", waarop ik uiterst giftig antwoord dat ik dat wel weet en dat ze rapper praat dan haar vent een naderende auto kan ontwijken.

Fase 4: Besef

OK, elkaar uitschelden heeft geen zin. Ik begin het socialer aan te pakken en vraag aan dat mens of zij toevallig van de kanten van Aalst is, te horen aan haar dialect. Het ijs was meteen gebroken, net als haar bumper.

Fase 5: Depressie

Shit jong, ik heb mijn eerste ongeval veroorzaakt. Gelukkig is er niemand gewond geraakt, maar daar gaat mijn aura van zelfgenoegzaamheid. Als mensen weer eens afkomen dat enkel vrouwen en janetten met een automaat rijden, zal ik niet meer kunnen antwoorden dat deze janet tenminste nog nooit een ongeval veroorzaakt heeft.

Fase 6: Aanvaarding

Het leven gaat verder; wat gebeurd is, is gebeurd. We zitten aan zee en het is bierweekend. Dus de beste manier om dit te verwerken is het letterlijk door te spoelen met een aanzienlijke hoeveelheid blondjes. En met wat geluk herinner ik me morgen niets meer van het ganse voorval.

Tot de dag dat mijn verzekeraar me plots contacteert en een volledig nieuw rouwproces in gang zet...

En toen ging het licht uit

Ik heb al meer dan 13 jaar mijn rijbewijs. In al die jaren zag ik mijn bonus malus zakken, tot hij op nul kwam. De laatste jaren heb ik zelfs jokerpunten kunnen opsparen voor het geval ik eens een ongeval zou veroorzaken. Dat was echter nooit nodig. Tot vorige vrijdag...

Ik weet nog steeds niet hoe het gekomen is, maar ik ben er vorig weekend in geslaagd het begrip "vooruit" om te wisselen met "achteruit" en dan nog eens met de gaspedaal helemaal ingeduwd, planché zoals de volksmond pleegt te zeggen. Het was net bierweekend in Middelkerke. Of het ene met het andere te maken heeft, weet ik niet, maar mijn promillegehalte was alleszins 0 komma 0.

Het verhaal gaat als volgt: we komen in Middelkerke aan en zoals gewoonlijk is er weer een kloothommel uit Limburg die de betekenis van "verboden parkeren" en "privé parking" maar niet wil snappen. Dus er stond voor de verandering wederom iemand op onze plaats (allez kom, die van mijn schoonvader om precies te zijn). Ik blijf dus in het midden van de straat staan, met draaiende motor, en stap uit om een kijkje te gaan nemen. Met stilaan kokend bloed en enorm veel zin om krassende voorwerpen uit te halen, bestudeer ik die wagen. Plots komt er een andere auto de straat ingereden. Ik stap naar de mijne om de weg vrij te maken. Ik ben blijkbaar vergeten dat mijn motor nog steeds draait. Ik trek mijn versnellingspook naar achter. Dat is een automaat en vooraleer je in de D van Drive komt, dien je de R van Reverse te passeren. Blijkbaar bleef ik hangen bij de R. Ik schok zachtjes naar achter. Totaal verbaasd van de reactie van mijn wagen en niet beseffend dat ik in R sta, geef ik gas (jaja, heel stom). De volgende 2.5 seconden gebeurde alles in slowmotion. Ik zie mijn vrouw wild gesticulerend langs de kant van de weg staan. Ik tracht mijn rempedaal te vinden, maar blijkbaar duw ik zowel rem als gas in. Ik hoor mijn wagen een heel raar geluid maken. Ik grijp in paniek naar mijn handrem. Ik grijp er jammerlijk naast. De absolute berusting maakt zich meester van mij. Ik weet wat nu onvermijdelijk gaat volgen. Ik heb vrede met mezelf en de situatie. Ik sluit mijn ogen...

De knal moet redelijk hard geklonken hebben, want de dijk stond meteen vol met ramptoeristen. Jammer dat ik geen Rimbaloe shirt aanhad, want dat zou nogal wat extra lezers betekend hebben.

Het was een frontale botsing, perfect bumper tegen bumper, en zoals steeds, diegene die de kopstoot uitdeelt heeft meestal geen echte schade. Dit in tegenstelling tot diegene die de slag incasseert. Ik hoop dat mijn jokerpunten volstaan.

Fata Morgana

Deze week is het eindelijk zover. Dan komt Fata Morgana naar Aalst!!!!!!!

En het draait eens niet om Carnaval. Ik weet niet of het één met het ander te maken heeft, maar zeep dat is toch ook een soort van glijmiddel en de uitdaging komt net van Mark Tijsmans. Zal wel aan mij liggen...

Wat moet Aalst nu exact doen?

1. Maak de langste zeepglijbaan ter wereld.
2. Organiseer een zeepkistenrace met 20 originele voertuigen.
3. Maak een uniek zeeplied, begeleid door 100 wasborden.
4. Blaas met minstens 5000 mensen de hemel vol zeepbellen en maak er een spektakel van.
5. Maak een waslijn van 2500 meter lang, vol kleren die met de hand en bruine zeep gewassen zijn.

Nu maar te hopen dat de weergoden ons niet in de steek laten. Dat zal wel geen probleem zijn, we weten immers allemaal dat Onzjier nen Oilsjteneir is.

Gedaan ermee

Groot was mijn verbazing toen ik deze week na het publiceren van mijn "Toontime" artikel de censuurcommissie over me heen kreeg. Drie volle nachten heb ik er van wakker gelegen. Of kom, laat ons eerlijk zijn, het waren er geen 3, zelfs niet 2 of 1, maar het is het principe dat telt. Gezien we in een maatschappij leven waar satire blijkbaar niet meer aanvaard wordt, heb ik besloten het vanaf heden over een totaal andere boeg te gooien.

Er wordt al genoeg gelachen in de wereld. Een blog hoeft helemaal niet grappig of ludiek te zijn, maar kan ook cultureel of historisch informerend zijn. Dat is wat ik vanaf nu ga doen. En om de koe maar meteen bij de hoorns te vatten ga ik jullie wat info geven over historische gebouwen.

We gaan enkele weken terug in de tijd. Het was een regenachtige avond en er was niets op televisie. Mijn blog was al geschreven en mijn vrouw had geen zin. Dus ik besloot dan maar even snel naar het zuiden van Frankrijk te rijden om een eerste verkenning te doen van de Pyreneeëncols. Binnen amper 5 weken zal ik immers een vruchteloze poging ondernemen deze te beklimmen zonder van mijn fiets te vallen.

Toen ik bijna op bestemming was, kreeg ik toch wat honger. Ik moest eigenlijk ook kakken, wat in de wagen niet zo evident is, om maar van de geur te zwijgen. Dus stopte ik in de eerstvolgende stad. Deze gaat door het leven als... Toulouse.

Na een deugddoende maaltijd en dito kakje, besliste ik even een duikje te nemen in de rivier de Garonne. Daar viel mijn oog op de wonderlijke Pont-Neuf: de oudste brug van de stad, daterend uit de 16de eeuw. Ik kon er uren naar blijven gapen. Van die lekker lange peilers waar al menig persoon van gedroomd heeft op te kunnen klimmen. Die zalig mooie rondingen met ertussenin een gaatje dat je uitnodigt om eens een kijkje te gaan nemen hoe heerlijk het daarbinnen voelt.

Ja, dat was me wel eens een brug. Ik ben die avond de tijd helemaal uit het oog verloren. De Tourcols zou ik niet meer zien.

De zon komt op net na het diepste punt van de nacht

Na de opeenvolging van nederlagen, zijn onze Rode Duivels teruggezakt tot een ontluisterende 71ste plaats op de Fifa ranglijst. We worden zelfs voorafgegaan door illustere landen als daar zijn Kakapipistan en Spermakije. Met weemoed denken we terug aan de gouden jaren 80 toen we in Mexico de halve finale bereikten. Amper 5 jaar geleden kegelden we ei zo na Brazilië nog uit het WK-toernooi. De Brazilianen zouden, nogmaals dankuwel klootzak Prendergast, wereldkampioen worden. Toen heerste nog het "Wij" gevoel. Nu doen "Ze" niets anders dan verliezen.

Dan doen onze beloften het toch heel wat beter. Zij mogen zich gerust tot de top van Europa rekenen. De ploeg staat er. Het is ergens wel triestig dat we ons aan deze jongens moeten optrekken, maar zij slagen er tenminste in zicht te plaatsen voor eindrondes. Hou u vast, zet u neer, adem drie keer diep in en uit voor u verder leest, want we staan na de match van deze avond zelfs op een zucht van de halve finale van het EK en hieraan verbonden kwalificatie voor de Olympische Spelen. Eat this!

Nu is het zaak de groep samen te houden en verder te laten groeien. Schaf gewoon de eerste ploeg af, trainers inclusief, en geef deze jongens een kans, eventueel aangevuld met enkele routiniers die niet te beroerd zijn hun borst nat te maken.
Het nieuwe goudklompje heet, onthou de naam, Kevin Mirallas. Ik geef toe, ook voor mezelf tot vorige week een nobele onbekende. En er staat nog veel meer jong en knap talent aan de zijlijn te wachten...

Sorry borry

Om nog even terug te komen op mijn cartoontjes van gisteren: sorry Yves, sorry Bart, als ik jullie gekwetst heb. Sorry Bart, dat je net zo een raar gezicht trok toen die foto getrokken werd. Sorry Bart, dat de kilo's die je kwijtgespeeld was toen je Dedecker dumpte voor die beloofde ministerpost, allemaal weer teruggekomen zijn. Sorry Yves, dat je nu misschien toch vaandelvlucht zal moeten plegen, iets waarvoor ook jouw partij Patrick Dewael aan de schandpaal nagelde toen hij in 2003 federaal ging.

Ik ben persoonlijk redelijk teleurgesteld in de verkiezingsuitslag. Stel u maar eens voor dat SP.A-Spirit zou gewonnen hebben, wat zou dat niet aan prachtige cartoons opgeleverd hebben. Ik zag het zo voor mij: Geert Lambert en Johan Vande Lanotte al dansend op een tafel waarvan er een poot op het punt staat te breken. En Freya die in de commotie met haar topje blijft hangen aan de trouwring van Bert Anciaux na een iets te innige knuffel. Dan waren het geen vijf cartoons geweest, maar minstens het dubbele.

Vergeet nooit, beste Bart en beste Yves, dat humor en satire niet op de persoon zelf gericht zijn. Jullie hebben de verkiezingen gewonnen, vorm nu maar een coalitie en maak alles eens beter.

En begin misschien al met het weer komend weekend.

Toontime

Morgen maandag

De rokjes en topjes en je scheiding hebben jammergenoeg niet geholpen. Op mij kan je echter blijven rekenen liefste Freya!

Vorig jaar, tijdens de gemeenteraads-verkiezingen, was ik bij de "gelukkigen" die mochten gaan zitten. Om de een of andere reden (ik was te laat op de afspraak) ben ik in extremis nog de dans ontsprongen toen. Deze keer was ik niet opgeroepen, en gelukkig maar, want fysisch zou ik niet in staat geweest zijn. Gisteren zijn we immers gaan eten in De Heeren Van Liedekercke om daar eens een van de befaamde menu's te verorberen. Een zevental gangen met telkens 1 of 2 glazen speciaal bier erbij. Ik die normaalgezien enkel cola light drink tijdens het eten.

Na drie gangen wist ik niet meer op wie ik vandaag zou stemmen en na vijf gangen begon de maag te borrelen. Na zeven gangen had ik nog de tegenwoordigheid van geest om te voet huiswaarts te keren. Waarom is me een raadsel, gezien we met anderen meegereden waren. Gelukkig was het slechts een 500 meter stappen.

Net voor het slapengaan preventief dan nog een suppootje gestoken en deze ochtend toch min of meer nuchter wakkergeworden. Maar vroeg opstaan en gaan bijzitten, dat zou niet gelukt zijn vrees ik. Ik vraag me trouwens af wat er zou gebeuren indien een bijzitter de stembiljetten zou onderkotsen.

Zoek de 3 fouten

Ik ben een gevoelsmens, jullie mogen dat gerust weten. Mijn hart doet er nog steeds pijn van als ik terugdenk aan de reactie van mijn collega Patrick, toen ik hem enkele dagen geleden een foto doormailde. Het was die foto van vorige zondag toen ik net onder de Meense Poort liep (zie artikel eergisteren). Zijn droge commentaar luidde: "mooi knip- en plakwerk Rimbaloe!".

Alsof ik het type ben dat zomaar eventjes foto's zou beginnen manipuleren. Ik zou niet eens weten hoe ik er moet aan beginnen, laat staan dat ik de juiste software heb. Nee Patrick, als mens heb je me diep teleurgesteld.

Als bewijs dat ik weldegelijk de persoon op de foto was, voeg ik hier graag een tweede foto bij, van het moment dat ik de aankomststreep bereik.

't Is weer van dat

Momenteel is er wederom een rakker die op Ebay een uniek stuk verkoopt. Aanschouw een originele ploegfoto van Eendracht Aalst, gemaakt in 1911. Voorwaar, dit is werkelijk iets dat iedere verzamelaar in zijn collectie moet hebben, zeker gezien het feit dat de ploeg pas acht jaar later zou opgericht worden...

Nu ja, reeds vóór die datum waren er in Aalst al tal van ploegjes, waarvan er enkele besloten zich na de eerste wereldoorlog samen te voegen tot "den Iendracht". Misschien doelt de verkoper hier wel op. We gaan hem het voordeel van de twijfel geven.

Ik vraag mij af wat we binnenkort nog allemaal te zien gaan krijgen:

- De wedstrijdbal van de eerste match van de Rode Duivels op het EK 2008.
- Witte Wendy en Zwarte Kelly die de strijdbijl begraven.
- De ontdekking van de plaats waar de borsten van Justine Henin zich bevinden.
- De rond haar billen gebonden penis van Serena Williams.
- Rimbaloe terwijl hij over de streep loopt en het halve marathon record van Jim De Bril verpulvert, net vóór hij besprongen wordt door een streaker.

- ...

Geen censuur

Het wordt echt een plaag. Je kan er op TV of in de kranten niet meer naast kijken: de eikeprocessierups is het land aan het veroveren. Tegen de tijd dat je correct de volledige naam uitgesproken hebt, zitten ze alweer in een nieuwe gemeente. Nochtans, het is allemaal begonnen in Limburg, dus je zou toch denken dat het niet te snel gaat. Het zijn dus duidelijk allochtone rupsen, zonder oneerbiedig te klinken uiteraard. Die verspreiden zich wat sneller.

Nee, het weze duidelijk. Ze rukken serieus op. Ze zouden beter wat meer afrukken, dan zouden ze minder voortplanten. Nu loopt het allemaal wat uit de hand. Amaai zeg, die goedkope woordspelingen.

Gisteren werd het beestje zelfs al tot in Dendermonde gesignaleerd. Op zich is dat echter niet abnormaal te noemen, want het zit daar namelijk vol met eikels :)

Met dit soort flauwe humor verdient iemand als Raf Coppens de kost. Meer nog, ik garandeer u dat hij volgend weekend in zijn column in "Het Nieuwsblad" iets gelijkaardigs zal schrijven als ik vandaag. Het verschil is dat hij ervoor betaald wordt. Ik langs de andere kant, zal misschien moeten betalen...

Toen zag alles er nog veelbelovend uit

Dat we nog maar 200 meter ver waren, da's een detail. Ik heb tenminste toch reclame gemaakt voor mijn coach. Of het nu goede, al dan niet slechte reclame was, dat laat ik liever in het midden. We zijn toch maar lekker in beeld geweest.

Op de achtergrond zie je de Meense Poort. Voor wie het nu in Keulen hoort donderen, haal er je schriftjes geschiedenis nog eens bij:

"In deze poort zijn de namen gebeiteld van de 54.896 soldaten die nooit werden teruggevonden op de slagvelden. Deze poort vormt een doorgang in de vestiging en was vroeger de poort langswaar de soldaten vertrokken naar het front, voor velen een gewisse dood tegemoet. Dit monument werd gebouwd in opdracht van The Imperial War Graves Commission die ook de Engelse oorlogskerkhoven heeft opgericht."

Het is ongepast om de vergelijking te maken met hen die 90 jaar geleden voor onze vrijheid gevochten hebben, maar toch, de symboliek kan tellen...

Mooi weer vandaag...

Kennen jullie het "1 september" gevoel? Ik had daar vroeger steeds last van. De nacht vóór de eerste schooldag letterlijk de uren zien voorbijglijden op de wekker en je daar zodanig op fixeren en lastig in maken, waardoor het nog moeilijker werd om de slaap te vatten.

Vorige nacht had ik er waarschijnlijk ook last van, of het zou moeten zijn dat mijn darmen mij opspeelden. Alleszins, ik raakte maar niet in slaap. Het was alsof er zich ware hard-rock concerten in mijn hoofd afspeelden en ik zong elk nummer mee aan dubbele snelheid. Ten einde raad ben ik om 4 uur maar wat TV gaan kijken, om tot de positieve constatatie te komen dat Vijf TV rond dat uur Seinfeld herhalingen uitzendt.

Uiteindelijk moet ik zo ergens rond de klok van 6 toch in slaap gesukkeld zijn, om anderhalf uur later mijn wekker te horen aflopen, moe en met een ongestelde maag. Ik zoek echter geen excusen, want...

Toch op tijd in Ieper geraakt, hallo gezegd tegen de broer van Jim De Bril, en om 10 uur begonnen aan de wedstrijd. Ik ga er geen logboekverslag van maken zoals bij mijn vorige poging, maar gewoon de feiten neerpennen.

Mijn bedoeling was de kilometers af te haspelen tegen 5m20s, om zo aan de finish rustig te kunnen uitlopen, zonder te hoeven versnellen. Het ging vlot. Elke kilometer controleerde ik zorgvuldig mijn tijd, en ik liep steeds hetzelfde, standvastige tempo. Na 10 km passeerde ik onder de 52 minuten, stukken beter dan verhoopt. De nacht zonder slaap had niet de minste invloed. Ja, ik zou mijn klop wel nog krijgen, maar dat zou uren later gebeuren, met een bed in de buurt om me in af te kappen.

Kilometer 11 dan, dat ging vlotjes, tot ik merkte dat ik daar plots 40 seconden verloor op mijn schema. Wablieft? Hoe kan dat nu? Die borden moeten verkeerd staan. De volgende kilometer echter opnieuw verlies op het schema. Rekenen Rimba, en ondertussen blijven verder lopen. Plots merkte ik dat mijn tepels opnieuw begonnen te bloeden. Inderdaad, ik was zo stom geweest niet af te plakken. Wat later de blaar op mijn voet die weer helemaal wak werd en aan gezinsuitbreiding begon te doen. Het vat was af, zo leek het toch...

Maar dan, aan kilometer 16 had ik nog 28 minuten om de laatste 5 af te haspelen. Onder normale omstandigheden een fluitje van een cent. Alle moed opnieuw bij elkaar geschraapt, om 20 meter verder te beseffen dat de benen niet meer wilden volgen. Bij het passeren van een sukkelaar die op de grond lag te janken, terwijl een toeschouwer de kramp uit zijn been trachtte te stretchen, zonk de moed me helemaal in de schoenen.

De laatste kilometers heb ik gewoon uitgejogd en ben uiteindelijk aangekomen net boven de 1h58. Verdienstelijk, dat wel, ongeveer mijn eigen record, maar nog steeds een kleine 4 minuten te traag. Voor het eerst na een wedstrijd had ik ook het gevoel leeg te zijn en moest ik ergens in de schaduw gaan zitten om even te bekomen, met het hoofd in de handen en tussen de schouders gewrongen.

Deze avond hoorde ik dat vandaag ook de werelddag van de naturisten was. Wel, ik ben met de billen bloot gegaan. De conditie was er nochtans, maar ik heb gefaald. Om het te vieren ben ik daarnet zelfs in de Mc Donalds gaan eten. De twee dubbele burgers en de frieten hebben gesmaakt, maar ik ben met honger buitengestapt.

Ik geef niet op. Dit moest mijn eerste doel van het jaar worden en het is falikant afgelopen. Mijn volgende poging kies ik zelf, in alle stilte, en zonder voorafgaande melding. In plaats van hier de leuke proberen uit te hangen en lachen met mijn eigen miserie, zal hier ooit, op een goede maandag, weldegelijk een verslag komen van een geslaagde aanvalspoging.

En nu ga ik maar eens slapen denk ik.