Ruziemakers

De gemoederen raken de laatste dagen nogal verhit op dit blogje. Met name in de comments wordt er wat over en weer gegooid met modder. Nu, een beetje commotie af en toe kan geen kwaad, dus ik voel zeker geen noodzaak om bepaalde dingen te beginnen verwijderen. Wat niet is kan echter nog komen. In tussentijd zou ik zeggen: ga gerust door waarmee jullie bezig zijn. Ik volg alles wel op, ergens vanachter in de zaal.

Ik mis de tijd dat de ruzies nog een erotisch tintje met zich meebrachten. Witte Wendy en haar zus Zwarte Kelly, die hier regelmatig een comment plaatsten, lijken wel van de aardbodem verdwenen. Zou Wendy haar condoom over de haag gesmeten hebben? Zou Kelly op het slechte pad geraakt zijn? Misschien is Wendy wel zwanger en wil ze komaf maken met haar troebel verleden. Ik kan er enkel maar naar gissen. Ook hier zit ik vanachter in de zaal. Ik denk dat er in Wendy haar zaal nochtans al veel volk gezeten heeft.

Ikzelf ben er echter nooit gekomen...

Bite it!

Ik heb een aantal medebloggers hun URL tussen mijn favorieten geplaatst en ik betrap er mij op dat ik dagelijks toch wel eens een kijkje ga nemen. De laatste weken echter merk ik dat de meesten onder hen regelmatig al eens beginnen een dagje over te slaan. De studentjes hebben een excuus, namelijk de examens. But what about the others?

Ik vrees dat het ofwel een soort van wintermoeheid moet zijn, ofwel het stilaan naderende einde van een rage. Ik blijf erbij, niemand blogt puur voor zichzelf. Dan kan je evengoed een privé dagboek aanhouden. Diegene die geen tellers op zijn blog heeft staan is waarschijnlijk ook de persoon die de kliniek kan aanduiden waar Lefevere van zijn amfetamineverslaving afgekickt is.

Het is leuk als je aan de hand van die tellers merkt dat je lezersaantallen beginnen stijgen en op een gegeven moment zelfs totale vreemden plots frequente bezoekers worden. Dat is echter ook meteen het begin van het einde. Je mag die mensen immers niet teleurstellen (denk je) en je voelt de druk toenemen om elke dag kwaliteit te leveren. Plots komt dan dat lieve beestje om de hoek kijken: writer's block. Ik heb het 115 berichten kunnen van mij afschuiven, maar vandaag weet ik werkelijk niet waarover te schrijven. Ik zit al een ganse avond nagelbijtend voor mijn klavier te denken aan mogelijke onderwerpen.

En plots, uit het niets, is er daar eentje: waarom begint een mens in godsnaam aan zijn nagels te bijten? Ik was thuis de jongste van vier kinderen. Bij mijn geboorte had ik mooie nagels, maar gedurende volledig mijn jeugd zag ik mijn zus en broers met hun vingers in hun mond. Ik ben er dan ook maar mee begonnen. Mijn ene broer en mijn zus zijn er al jaren geleden mee gestopt en enkele weken geleden merkte ik dat ook mijn oudste broer het niet meer doet. En ikke dan? Ik kan niet stoppen. Af en toe doe ik eens een schuchtere poging of smeer ik van die bittere nagellak op mijn nagels, maar dat helpt allemaal niet zo veel. Ik zie niet echt een oplossing. Ik kan moeilijk mijn bovenste vingerkootjes afkappen, of al mijn vingers omwikkelen met tape. Hypnose misschien? Stel dat ik dan ook vergeet wat voor een geniaal schrijver ik wel ben :)

Nee, ik zal straks eens googelen naar een remedie tegen dat nagelbijten. Dan plaats ik die URL bij mijn favorieten, naast al die medebloggers die me laten stikken de laatste weken.

Afdokken!

Vooreerst een mededeling aan mijn vrouwelijke fans en de janetten (what's in a word) onder mijn mannelijke fans. Sport is niet echt jullie ding, dat besef ik maar al te goed. Toch schrijf ik er regelmatig over. Indien jullie deze artikels al eens volledig gelezen hebben, zullen jullie wel gemerkt hebben dat het meestal niet om de sport zelf gaat, maar om het randgebeuren. Lees dus gerust verder, ook de janetten. Tenzij deze iets beters te doen hebben.

Het dolle WK veldrijden van gisteren krijgt een staartje. Pechvogel Bart Wellens, die de wedstrijd met een gebroken pols uitreed, besliste een schadevergoeding van minstens 60.000 EUR te eisen. Iedereen heeft de beelden ondertussen wel gezien. Wellens reed aan de leiding, toen een motard van de VRT een wegafspanningsbak (of hoe noemen ze dat) raakte en om zijn as deed kantelen. Hij knalde er frontaal tegenaan en werd de lucht in gekatapulteerd. Weg WK droom. Gevoed door de tienduizenden supporters en de adrenaline reed hij de wedstrijd echter uit en eindigde nog op de vierde plaats. Dit alles met een gebroken pols. Einde seizoen en exit startgelden en klassementen.

Hij wil deze schade nu tegenover derden verhalen. Groot gelijk Bart. Ik zou persoonlijk nog meer geld vragen. Reken maar eens uit: 6 weken gips en dus geen enkele wedstrijd meer kunnen rijden dit seizoen. Deze financiële aderlating is slechts het topje van de ijsberg. Al die tijd in de zetel liggen, elke dag een DVD huren, van miserie beginnen snoepen, de spieren die wegsmelten, het vet dat verschijnt, Lefevere bellen voor een partijtje georganiseerd dopinggebruik, Dedecker bellen om u anoniem langs vanachter te laten pakken, het Laatste Nieuws kopen om uw gat nadien mee af te kuisen, je vriendin die het beu wordt om een godganse dag op je gezicht te moeten zien, je relatie die ontploft, je vriendin die het huis verlaat (zwanger zoals later zou blijken), je truitjes die je nu zelf moet wassen, het verkeerde waspoeder en de verkeerde temperatuur, negen maand later alimentatie aan je been, de homogemeenschap op je dak omdat ze denken dat je op hen doelt als je het woordje "janet" gebruikt. En als je dan eindelijk weer kan beginnen koersen, is je ganse outfit gekrompen, da's dan nog het ergste van allemaal.

Nee, 60.000 EUR is nog een lage schatting. De verzekeringen zullen er weer een vette kluif aan hebben. Wordt ongetwijfeld vervolgd...

Nog 3 weken, oftewel 21 dagen...

Aalst heeft gisteren zijn nieuwe prins carnaval verkozen. Klaus (foto van Kebieken) zal op 18 februari gedurende drie dagen over de stad heersen. Voor al wie dit leest en niet van Aalst is, even wat korte duiding geven: de carnavalprins wordt gekozen aan het eind van een verkie-zingsshow. Elke kandidaat brengt die avond een optreden van pakweg 20 minuten. Naast een verplicht nummer "kennis over Aalst", is dit optreden echter de hoofdbrok. Jury en vooral toeschouwers brengen nadien hun stem uit. Tot zover de theorie.

Probleem de laatste jaren in Aalst is het gebrek aan deftige zaal en als we er dan toch eentje hebben, zijn het de strikte regels inzake veiligheid, die elk jaar nog strenger lijken te worden. Resultaat: veel meer aanvragen dan plaatsen en heel wat teleurgestelde carnavalisten. Ik had meer geluk en mijn twee vrienden die me vergezelden hebben in extremis ook hun geluk kunnen afdwingen en een half uur vóór het begin nog de allerlaatste kaarten kunnen bemachtigen.

Drie heel mooie shows gezien, wat het extra jammer maakt dat er 2 verliezers moeten zijn. Prins Klaus zal ook hen eer betonen door zijn titel op een waardige manier te dragen. Ik kijk er enorm naar uit, nog minder dan 3 weken, oftwel 21 dagen.

Meest beklijvende moment van de avond, toch wat mij betreft, was het beeld van een ventje van pakweg 16 jaar, met het petje van zijn favoriet kandidaat op het hoofd, die er uiteindelijk niet in slaagde om aan een kaart te raken. Hij had waarschijnlijk tot het laatste moment geprobeerd. Net vóór wij de zaal gingen betreden, stopte zijn moeder aan de kant van de weg om hem op te pikken. Hij stapte in, gooide zijn petje ontgoocheld op de achterbank, keek nog eens naar de mensen rondom hem en verstopte vervolgens het hoofd tussen de handen. Ik stond op het punt hem mijn kaart te geven, althans toch gedurende een halve seconde. Het zou hem echter niet vooruit geholpen hebben in het leven, dus ik maakte van mijn hart een steen. Survival of the fittest remember :)

Hij zal sterker dan ooit terugkeren. Maar nu nog niet. Nu moet hij naar zijn mama luisteren en in de wagen stappen.

En wij, wij stapten naar de zaal recht naar de toog.

Het OMC

Dit beestje heeft ervoor gezorgd dat ik deze avond weer geen tijd had iets deftigs te plaatsen en het dus moet doen rond 1u30 's nachts.

Een tijd geleden hebben we met enkele mensen (eigenlijk twee) beslist om elke week te trachten een filmpremière mee te pikken. Op korte tijd is ons groepje danig in populariteit toegenomen. Vandaag was het echter te koud blijkbaar om buiten te komen, wat ik perfect begrijp; ik kom ook liever binnen, waar het lekker warm is...

We waren dus slechts met twee. Op het programma stond Blood Diamond. Best wel te pruimen met een sterke DiCaprio. Na de film volgt steeds een after movie drink, waar er meestal meer volk op afkomt dan op de film zelf. Zo ook deze keer.

Wie in de buurt van Aalst woont en eens wil meegaan, feel free to contact me. Het OMC lidmaatschap is gratis in tegenstelling tot het bier en de alcoholcontrole achteraf.

Vriend Johan...

Leuk he, af en toe een teasertje plaatsen.
De tekst van dit artikel volgt later... misschien... ooit.

De stal uitmesten

Patrick Lefevere is een foefelaar. Ik heb het altijd al gedacht en nu weet ik het zeker. De bom die gisteren gebarsten is, blijkt slechts het topje van de ijsberg. Daarstraks stond ik op café met iemand die anoniem wenst te blijven. Een onbekende vriend van hem kende de kuisvrouw van de onthaalmoeder van de kinderen van de buurvrouw van Patrick Lefevere. En die dame is van veel zaken op de hoogte. Ik geloof dan ook mijn bronnen als ze zeggen dat ze niet 100%, maar 200% zeker zijn van hun verhaal.

Naast de hele dopinghetze heeft Lefevere nog meer op zijn geweten. De ploegbus van Quickstep zou ingericht zijn met geld van de Belgische marine en bij Lefevere thuis hangt het gestolen paneel van de Rechtvaardige Rechters aan de muur. Hij verhinderde ook dat Tom Boonen een persconferentie zou geven waar hij zou verklaren dat hij Lore verlaten heeft voor Justine Henin, die hij in Monaco innig leerde kennen. Wat ook als een bom zal inslaan is het feit dat Patrick Lefevere en Jean Marie Dedecker onder één hoedje spelen en binnenkort samen een rechtse partij zullen oprichten.

Nogmaals, ik hecht geloof aan de verklaringen van mijn anonieme getuige. Hij wou eerst niet praten en het heeft mij veel moeite gekost om hem te overtuigen. Pas na 10 pinten gingen de lippen van elkaar. En het verhaal nam steeds groteskere proporties aan. Lefevere zou ook de man zijn die achter de roze balletten en de bende van Nijvel zit. De moord op Andre Cools zou er op zijn bevel gekomen zijn en hij zou oorspronkelijk de piloot geweest zijn van één van de vliegtuigen die zich in het WTC boorden.

Waar het Laatste Nieuws zich momenteel aan waagt is op zijn minst risicovol te noemen. Het lijkt nogal gemakkelijk je op anonieme getuigen te baseren, zeggen dat je niets kan bewijzen, maar dat je 100% zeker bent van de geloofwaardigheid van je bronnen. Het zal alleszins een recordoplage opgeleverd hebben. Als Lefevere effectief schuldig is, dan zijn er andere manieren om dit bloot te leggen. Hoe het nu gebeurd is, is zwaar onder de gordel gespeeld en lijkt meer op een afrekening. On the other hand, als hij alle beschuldigingen kan weerleggen, dan hoop ik dat de krant goed verzekerd is tegen alle rechtszaken die ze als een boomerang in de smikkel zal geworpen krijgen.

Er is wederom slechts één grote verliezer: de wielersport in het algemeen. Mokerslag na mokerslag. What's next?

Drukke dag

Vandaag geen artikel hier op deze blog. Jeanneken, de stikster van onze Carnavalkostuums, verwacht me en ik heb nu eenmaal geen artikels op overschot. Het scheelde trouwens niet veel of mijn blog was de rest van de maand zowiezo uit de ether. Neen, niet omwille van de bijwijlen banale inhoud, maar simpelweg omdat mijn dictatoriale provider mij aanmaande extra verkeer bij te kopen. Indertijd, toen ik nog maar 3 lezers had, stelde dit probleem zich niet, maar nu ik de grens van 7 unieke bezoekers per dag gebroken heb, ben ik over mijn maandlimiet gegaan. Er zat dus niets anders op dan af te dokken. Met dank aan de webmaster van voetbalclub Dender die mijn URL en matchverslag van de bekermatch ook op de homesite van de ploeg geplaatst heeft. Nen dikken one shot deal met resultaat. Ik stuur de rekening wel door Luc :)

Vorige week ben ik ook vermeld in het krantje van mijn werkgever op een oplage van 50.000 exemplaren of daaromtrent. Maanden geleden, toen ik pas begon te bloggen, stond daar immers een oproep naar werknemers die een blog hadden. Ik, domme kloot, meteen gereageerd. Wat echter niet de afspraak was, is dat ze mij met naam en toenaam zouden vermelden en daarnaast, ik citeer: "op een humoristische en soms pikante manier geeft hij zijn kijk op het dagelijkse leven, het leven zoals het is, maar dan anders". De bijgevoegde URL was nog mijn oude. Als je daarheen surft, lees je meteen dat je een gratis orgasme kan bekomen. Pikant is dus nog een understatement. Gelukkig is mijn imago op het werk toch al om zeep en evenzeer gelukkig leest haast niemand dat krantje tot in de puntjes.

Maar dat kan mij allemaal niet veel schelen. Ik heb al meer lezers dan ik mensen ken en ze blijven terugkomen. En bovendien geven ze mij inspiratie om toch artikels te schrijven als ik geen tijd heb. Wat me er doet aan denken dat ik allang bij Jeanneken had moeten zijn. Ze zal weer klagen en zagen. Maar dat doet ze graag, en dan kunnen wij zielig doen en heeft ze spijt. Als ze spijt heeft doet ze alles voor ons en dat hebben wij dan weer graag. Het leven kan toch simpel zijn he.

Dringend op zoek

Ik zit met een groot probleem. Ik ben dringend op zoek naar iemand, en niet zomaar iemand. Vorig jaar ben ik samen met mijn werkmakker Jim De Bril een weekje naar de Ronde van Frankrijk geweest. We hebben in de Alpen de koninginneritten gevolgd. We waren erbij toen Landis zijn testosteronrush naar Morzine inzette. VTM, RTBF, ja zelfs de Australische TV heeft ons uitgezonden.

We zouden er dit jaar opnieuw samen een weekje tussenuit trekken. Maar Jimbo heeft me in de steek gelaten, me laten vallen als een stuk vuil. Meteen na het beruchte slagboomincident is hij gevlucht naar het buitenland. Sindsdien heb ik hem niet meer gehoord of gezien. Zo gaat dat tegenwoordig blijkbaar. Had hij zichzelf aangegeven, dan zou hij tegen eind juni terug op vrije voeten zijn en was er geen vuiltje aan de lucht. Maar neen, meneer zag het anders...

Ik wil echter naar de Tour en niet op mijn eentje. Dus bij deze een oproep aan de 3 dagelijkse lezers van deze blog (mezelf niet inbegrepen). Wie wil met me meegaan van 20 tot 26 juli? De bedoeling is de ritten naar Plateau de Beille en Aubisque ter plaatse te volgen. Daar zal de Tour immers in zijn beslissende plooi vallen. Ik ben een gemakkelijk persoon en wie met me meegaat zal er geen spijt van hebben.

Volledigheidshalve zou ik wel willen vragen dat de persoon voldoet aan volgende vereisten: houden van de koers, vrouwelijk exemplaar, ziet er niet tegenop om 12 uur aan een stuk aan het stuur van de wagen te zitten, masseert graag reispartners, laaft graag de dorstigen, houdt ervan ’s ochtends naar de bakker te gaan, duwt mij graag omhoog als ik die cols op tracht te fietsen en is gek op bickyburgers. Ik denk dat ik massa’s kandidaten ga vinden. Indien interesse, gelieve te mailen naar het vertrouwde adres.

Nog 4 weken, oftewel 28 dagen...

Nog een kleine maand aftellen en het is weer Carnaval. De eerste minirel van het jaar hebben we al gehad met het verbod van VRT om de Aalsterse parodie op Thor zijn tititi nummer nog beschikbaar te stellen. De Carnavalversie wordt gezongen door Robbe, een brave jongen die zich in voil janet wil verkleden en in een winkel voor een rek valse borsten staat te twijfelen dewelke hij zou kiezen: "Tiet-tiet-tiet-tiet-tieten alhier, tet-tet-tet-tet-tetten aldoar,..." Blijkbaar is dat aanstootgevend... Elke echte vent stoot wel eens graag tegen een borst pleeg ik dan te denken. Waarschijnlijk heeft het simpelweg te maken met bekrompenheid van onze openbare omroep. Geef nu toe, wat is er verkeerd aan een vrouwenborst? Als de VRT Carnaval in beeld brengt, zijn het steevast de voil janetten met hun valse tetten die ze eruit plukken. Wat volgens hen zou meespelen is het feit dat een kinderliedje op deze manier een vulgair imago krijgt. Jaja, dat ze ondertussen tijdens het nieuws maar expliciete beelden uitzenden van oorlog her en der.

Alleszins, het nummer is van de site verwijderd en kleine Robbe heeft er al een ander origineel nummer opgeplaatst. Ga gerust een kijkje nemen, er zijn u al ongeveer 60.000 personen voorafgegaan. En ondanks het feit dat het oorspronkelijk tettenlied verwijderd is, heeft elke Aalstenaar het ondertussen al in zijn bezit. Dankuwel VRT voor de gratis reclame. Wees gerust dat het nummer in alternatieve versies wel zal opduiken binnen 4 weken.

Volgens de vader van Thor zou deze parodie zijn zoon wel eens mentale problemen kunnen bezorgen. Man, man, je bent 200 jaar te laat geboren. Binnen enkele jaren komt Thor in zijn pubertijd en zal hij een tettencomplex hebben. Het is nog niet te laat. Grijp in!

Vorig jaar was er een Aalsterse versie op "Schnappi das kleine Krokodil". Geloof mij, dat was pas een platte tekst. Mijn dochters van 3 en 5 jaar zingen deze uit volle borst (tet, tiet) mee en ze zijn perfect gelukkig. Ik dus ook. VRT heeft echter niet gereageerd toen, maar er viel dan ook niets te rapen, of te misrapen, voor hen.

Leve de anarchie, leve de dichterlijke vrijheid.

Leve Robbe, leve Oilsjt Carnaval!

Good advice Part 2

"Je praat nogal vaak over sex en kak en dat soort dingen."
Tja, misschien dan toch een anale fixatie? Het verkoopt alleszins en is plezant om over te schrijven. Ook al heb je af en toe een verwarde ziel die denkt dat ik sexueel gefrustreerd ben.

"Je moet schrijffouten vermijden."
Ik ben kommaneuker op gebied van taal dus je zal al hard moeten zoeken om hier ooit een schrijffout te vinden. Het is wel zo dat ik bepaalde woorden vervlaams. Hollandse (eigenlijk Duitse) woorden zoals sowieso of uberhaupt komen er bij mij zowiezo niet in...

"Je moet reclame maken via een groot medium."
Moeten is dwang en schijten (scheiten kan ook volgens Jomme) is den afgang.

"Je moet oppassen dat je geen processen aan je been hebt."
Nog zoiets. Ik tracht wel enigszins op te letten wat ik schrijf en over vrienden of over mijn werkgever zal ik nooit kwetsende dingen schrijven (indien ik het toch doe, oprechte verschoning), maar voor de rest geen zelfcensuur. If you can't take the heat, stay out of the kitchen. This is my kitchen!

"Je moet ervoor zorgen dat iemand een proces tegen je aanspant."
Ja maar zeg, wat is het nu?

"Je maakt de carrière van mijn zoon kapot."
De moeder van Rudy Silvester toen ik zei dat er schimmel op haar confituurtaart stond. Dat ze verdorie een proces tegen me aanspant!

Good advice Part 1

In die 4 maanden dat ik ondertussen deze blog dagelijks van voedsel voorzie, heb ik hieromtrent nogal wat opmerkingen en tips gekregen. Sommige daarvan heb ik vriendelijk naast mij neergelegd, maar met andere heb ik wel degelijk rekening gehouden. Jaja, soms durf ook ik wel eens water bij de wijn doen.

Hieronder een greepje:

"Rimbaloe, uw artikel is te lang."
Dit kreeg ik te horen na mijn allereerste bericht. Niet leuk uiteraard, maar wel 100% de waarheid. Zeker als je nieuwe lezers wil aantrekken. Als ik op een blog terechtkom die ik niet ken, en ik zie daar al meteen een ganse boterham verschijnen, klik ik meteen verder. Sorry mates.

"Rimbaloe, uw artikel was zo kort vandaag."
Tja, da's dan de keerzijde. Voor mensen die mij, en de situaties waarin ik me soms bevind, wat kennen, is het leuker als ze iets langer kunnen lezen. Again sorry mates. Eens ik 5000 lezers per dag heb, zal ik wekelijks een roman schrijven voor jullie.

"Je bent sexueel gefrustreerd."
Deze opmerking kreeg ik afgelopen weekend van een goede vriend. Hij snapt er dus duidelijk niets van. Sexueel geobsedeerd misschien, maar zeker niet gefrustreerd. Hoewel, waarschijnlijk toch een beetje.

"Het is al twee dagen geleden dat je nog een bericht geplaatst hebt."
Ik merk duidelijk dat er vooral in de week gelezen wordt, terwijl iedereen op het werk zit. Bij deze is het bewezen dat bloggen aanzienlijke economische schade veroorzaakt. In het weekend durf ik al eens wat minderen, dat geef ik toe. De hard core lezers komen toch steeds terug, so no worries for me.

"Je moet stoppen met ons Wendy, die vuile slet, hier een forum te geven."
Zwarte Kelly leeft duidelijk in onmin met haar witharige zus.

De rest volgt morgen want anders wordt dit tekstje weer te lang :)

Motivatie: wie, wat, waar?

Anno 1983

Wie zou later topsporter worden en wie topzetelligger?

Enkele dagen geleden schreef triatleet Wim op zijn blog een artikeltje over het hoofd, de benen en de motor. Ik heb het met veel plezier gelezen. Echter, als ik zo even naar mezelf kijk, heb ik niet de benen, nog minder de motor en helemaal niet het hoofd. Gelukkig ben ik geen topsporter.

Als ik in bed of in de zetel lig te mijmeren dan tracht ik mezelf wijs te maken dat ik het hoofd heb. Je zou eens moeten weten hoe vaak ik mezelf al voorgenomen heb om een uurtje vroeger op te staan en te gaan joggen. Als die wekker ’s ochtends dan effectief afloopt, duurt het slechts een fractie of hij staat alweer uit. Reflexen 10 op 10, motivatie 0 op 10.

En mijn motor dan? Ongeveer 13 jaar geleden heb ik eens een sporttest ondergaan op de loopband. Mijn conditie was nog slechter dan vandaag en in volle inspanning bedroeg mijn hartslag voor mijn 19 jaar 217 (!!!!). Ik dacht dat een hart ontplofte op dat tempo. Het kan dus niet anders zijn dan dat ik letterlijk een klein hartje heb en figuurlijk een groot :)

Blijft dan nog over de carrosserie. Da’s misschien het enige dat nog enigszins in mijn voordeel spreekt. Als je ziet hoeveel calorieën en vetten ik per dag binnenspeel, mag ik me gelukkig prijzen dat niet alles blijft hangen. Als ik enkele keren train, merk ik ook dat de conditie heel snel komt. Maar dat kan ook te maken hebben met het feit dat mijn startniveau werkelijk rampzalig is…

Dus ik heb het nooit in mij gehad om een topsporter te worden. Ik ben slechts een simpel recreantje en da’s dan nog met enige zin voor overschatting. Bovendien heb ik een bickyburgerverslaving. Waarschijnlijk ook de reden waarom Wim me gevraagd heeft op zijn blog mijn 'trainingervaringen' neer te pennen. Als het aan hem ligt, dien ik me voor te bereiden om deel te nemen aan een mini triatlon. Waarschijnlijk niets zo leuk als foto’s van een zuchtende, kuchende en kotsende Rimbaloe op zijn blog…

OK, ik voel plots de motivatie opkomen. Morgen sta ik een uurtje vroeger op om te gaan joggen. Wedden?

Voetbal, een feest

Jullie weten het, of jullie weten het niet, ik heb een sportieve achtergrond. Mijn voorgrond is echter minder sportief, maar daar wordt aan gewerkt. En omdat ik het nogal goed kan uitleggen en neerpennen, word ik af en toe eens gevraagd mijn objectieve kijk op een sportgebeuren te geven. Vorige zaterdag was ik bijgevolg gepriviligeerd toeschouwer tijdens de bekermatch Anderlecht-Dender. Het feit dat ik in Denderleeuw woon is bij deze dan ook verder niet van tel. Ziehier mijn objectieve en journalistiek onbetwistbare versie van de cruciale fasen:

11': Prachtige aanval van Dender. De bal komt op links bij Persoons die overhoeks kan uithalen. Om de Anderlecht supporters nog wat extra te jennen, beslist hij de bal via de paal te laten binnengaan. Perfect afgewerkt en verdiend 0-1 voor Dender.
13': Dender is nog aan het nafeesten, maar de arbiter beslist op een laffe manier om het spel meteen te hervatten, met als gevolg dat Anderlecht kan oprukken. Een verdediger van Dender speelt de bal terug naar doelman Coppens, maar daar komt plots Boussoufa afgestormd. Hij trekt bliksemsnel zijn broek even naar beneden waardoor de doelman van Dender compleet van slag is en naast de bal trapt. Boussoufa maakt de gemakkelijkste goal van zijn carrière. Onvoorstelbaar dat de scheids dit doelpunt goedkeurt: 1-1.
20': Mpenza stormt op de goalie van Dender af. Deze is bang dat ook hij zijn broek naar beneden zal trekken (Mpenza zou nogal groot geschapen zijn) en beslist opzij te gaan en hem te laten scoren: 2-1 voor Anderlecht.
29': Aanval van Dender. Perfecte voorzet vanop rechts in de loop van Stuckens, die net als hij wil scoren, met zijn voet blijft hangen in een molshoop, waardoor hij de bal niet goed raakt en net over schiet. Anderlecht komt hier goed weg dankzij de slechte staat van hun veld.
35': Gerechtigheid. Stuckens scoort dan toch de verdiende gelijkmaker voor Dender, maar deze goal wordt om onduidelijke redenen afgekeurd. Naast mij in de tribune zit een Chinees die instemmend knikt. Mijn visie: bij een twijfelgeval liever een ongeldig doelpunt goedkeuren, dan een geldig doelpunt afkeuren.
43': Frutos staat helemaal vrij aan de tweede paal en kan scoren. Onbegrijpelijk in eerste instantie dat zoiets gebeurt. Nadien zou echter blijken dat de Argentijn die middag bonensoep gegeten had en Frutos is er zo eentje die van die stille geniepige protjes kan laten, maar stinken dat die doen! Geen wonder dat geen enkele speler van Dender in zijn buurt wou komen: 3-1.
65': We zijn in de tweede helft. Op identiek dezelfde plaats waar Frutos zijn darmgassen liet ontsnappen eerder in de match, plukt Zitka een voorzet van Dender uit de lucht. Eén van zijn verdedigers gaat ook naar die bal, maar raakt in zwijm van de geur die daar nog hangt en komt in botsing met zijn doelman. Zitka valt in doel, met de bal in zijn handen, maar wel overduidelijk achter de lijn. De scheids laat verderspelen. Wederom een geldig doelpunt van Dender afgekeurd.
71': Aanval van Anderlecht. Scherpe voorzet vanop rechts. Frutos blijft met zijn voet hangen in dezelfde molshoop waar Stuckens eerder al bleef hangen. Het resultaat is dat hij de bal raakt achter zijn steunbeen en...scoort. Een slungelige actie krijgt op deze manier de allures van een wereldgoal: 4-1.
73': Deschacht beslist om te controleren of de truitjes van Dender van degelijk materiaal gemaakt zijn en trekt er eens hard aan. Terechte penalty en Franck zet deze perfect om: 4-2.
81': De match is gespeeld. Dender besluit om Boussoufa nog aan wat puntjes te helpen voor de Gouden Schoen en laat hem een mooi doelpunt maken: 5-2.

90': Einde wedstrijd. Dender heeft bewezen de beste ploeg van België het vuur aan de schenen te kunnen leggen en een terechte aanwinst voor 1ste klasse te zullen zijn.

Het spreekt voor zich dat de supporters van Dender met een ietwat teleurgesteld gevoel huiswaarts keerden. Gelukkig was het maar een kwartiertje rijden.

Nog 5 weken, oftewel 35 dagen...

Aalst Carnaval wordt elk jaar vooraf gegaan door enkele zeer belangrijke "wedstrijden". De bekendste is uiteraard de verkiezing van Prins Carnaval, maar ook zeker niet te onderschatten is die voor de officiële affiche van het vastenavendgebeuren. De laatste jaren zorgden de winnende ontwerpen echter voor nogal wat commotie: "ne stomme foto met wat tekst", "te veel computer en te weinig ziel", "zo kunstzinnig dat niemand er nog iets van snapt", "zeker gemaakt door enen van Dendermonde",...

Vorige week werd de winnaar voor 2007 bekendgemaakt en wat mij betreft zijn we alleszins weer de goede richting ingeslagen. Ik blijf nog steeds voorstander van de volledig zonder computer getekende nostalgische ontwerpen, maar dit jaar ligt er toch weer Oilsjterse Spirit in de affiche. Vooral de betekenis die aan de drie ajuintjes gegeven wordt vind ik subliem verwoord. Ik citeer de ontwerper Jean-Marie Slegers: "Een feestende, bruisende stad vormt de achtergrond. Drie figuren (ajoinen) treden op de voorgrond, elk met een andere gelaatsuitdrukking. Ze staan midden op de Grote Markt. Hoe de drie figuren op de voorgrond tegenover elkaar staan mag ieder voor zichzelf invullen: Lacht de eerste ajuin of is hij aan het wenen? Misschien is hij aan het schaterlachen met de tweede omdat die geschminkt is? Of is die tweede juist dronken? Zou de derde kwaad zijn op de tweede of is hij gewoon moe van het drie dagen feesten? Ieder mag er van mij zijn eigen idee rond vormen. Dat is ook een beetje het principe van onze Carnaval. Ieder denkt er het zijne van, maar met respect voor een ander zijn ideeën."

Wie zich geroepen voelt om een ontwerp binnen te dienen voor volgend jaar, spaar u gerust de moeite, jullie maken toch geen kans. Vorig jaar tijdens Carnaval ben ik aan de praat geraakt met de persoon op onderstaande foto. Ik merkte al snel dat we op gebied van ludieke ideeën op dezelfde golflengte zitten. We hebben beslist om samen een ontwerperscollectief op te richten met als eerste doel de Carnavalsaffiche 2008. De concepten zijn er, de uitwerking zit in ons hoofd. Het probleem is echter dat ik zijn telefoonnummer vergeten noteren ben. Ik weet dus eigenlijk niet meer wie deze persoon is. Kan iemand mij helpen?

Comeback of the year?

Vandaag viert Ben Berden zijn comeback in het veldritpeloton. Na twee jaar eposchorsing, een stukgelopen huwelijk en en boete van 60.000 EUR die nog als een zwaard van Damocles boven zijn hoofd hangt, keert hij dus terug op het hoogste niveau. We moeten er niet belachelijk om doen, hij heeft een fout gemaakt en hiervoor geboet. Het siert hem ook dat hij zich nooit achter flauwe smoesjes verstopt heeft zoals zoveel andere betrapte renners.

Berden heeft de afgelopen maanden naar eigen zeggen getraind als een bezetene en barst dus van de ambities. Bovendien zijn er serieus wat kilootjes spiermassa bijgekomen en staat zijn bovenlichaam volledig vol met tattoos. Ook de straffe uitspraken zijn hem niet vreemd. Als hij vandaag in Roubaix al meteen zou winnen, zal hij zijn plaats opeisen in de Belgische WK-selectie. Wat mij betreft zou een top-5 plaats al meer dan geslaagd zijn. Als het allemaal op een cleane manier is, sta ik alvast op de eerste rij. Welcome back Ben!

P.S. Als je nog sponsors zoekt, wat moet het kosten om www.rimbaloe.be op uw kont te laten tatoeëren?

Bijna feest

Dit is bericht nr 99 dat ik hier plaats. Toen ik eind september begon te bloggen, had niemand uit mijn naaste omgeving, ook ikzelf niet, gedacht dat ik het zo lang zou volhouden. En ik ben verre van uitgeschreven hoor. Inspiratie genoeg, hoewel het me soms aan zin ontbreekt om dit werkelijk in leesbare tekst om te zetten.

Zo af en toe krijg ik van vrienden eens de vraag waar ik toch al die tijd blijf halen om te doen wat ik doe. Ik ben immers getrouwd en heb twee kindjes en een full time job. Vrienden of niet, ik vind dit een belachelijke vraag. Ik hoef toch ook niet te weten waar zij hun tijd halen om te sporten, om boeken te verslinden, om een gans weekend hun lijf vol te zuipen, om naar elke soap op TV te kijken, om naar de hoeren te gaan, enz.

Het komt erop neer dat je gemakkelijker iets kan verwezenlijken en er tijd voor kan vinden, wanneer dit een passie is. Voor sommige mensen is naar de hoeren gaan blijkbaar een passie. Dure hobby als je het mij vraagt. Dan toch liever schrijven hoor. Dat is veel goedkoper en je mag zelf kiezen wanneer je je lading lost.

Morgen of overmorgen of ergens volgende week vinden jullie hier een greep uit het assortiment tips en opmerkingen die ik al gekregen heb om mijn blog aantrekkelijker te maken...

Brave solden

De enige solden die me wel inte-ressant lijken, zijn die van de consumentenelectronica. Simpel-weg omdat je daar niet echt gebonden bent aan periodes. Wacht je een maand, dan is er gegarandeerd weer een tiental percent van de prijs af. Een plasma-TV bijvoorbeeld kost vandaag de dag nog een fractie van wat je er pakweg 3 jaar geleden voor diende neer te tellen. Hoog tijd dus om me er eentje aan te schaffen. Ik ben gek op de solden :)

Iedereen lijkt zich momenteel wel een plasma-TV aan te kopen. Ik vraag me soms af waarom. We zitten zowiezo allemaal al te dicht tegen ons scherm aan, dus waarom nog eens een grotere televisie kopen? Bovendien is het niet goed voor het mannelijk ego. Wij* hebben nu al complexen als we naar een sexfilm zitten te kijken, wat moet dat dan niet zijn als het scherm plots dubbel zo groot wordt. Toch ga ik er mij dus ook eentje aanschaffen; een plasma, niet een sexfilm.

*Het woordje "wij" is algemeen bedoeld en zeker geen verwijzing naar ondergetekende.

Stoute solden

Solden: het was, is en zal ook nooit iets worden voor mij. Ik kan echt niet begrijpen hoe iemand zich als een bezetene tussen een losgeslagen meute kan begeven om zo enkele tientallen euro's uit te sparen. Ik heb er een theorie over.

De prachtige winterjas die je eind november zien hangen hebt in de winkel lijkt je toch nog wat te duur op dat moment (eerste frustratie). Je besluit af te wachten. De seizoenen zijn aan het opschuiven en we hebben een zachte herfst gekend. De echte kou zal pas in januari komen, dus in tussentijd kan je wel nog je tussenseizoenjas dragen. Echter, half december begint het te vriezen en moet je dat verouderd en beugedragen modelletje weer uit de kast gaan halen (tweede frustratie). De solden naderen en je gaat even naar de winkel kijken maar verdomd, je droomjas is verkocht (derde frustratie). Gelukkig is ze nog in stock in een andere winkel van dezelfde keten (40 km verderop). De dag van de solden sta je op tijd op om naar die andere stad te gaan, maar kom je pas een half uur na opening aan in de winkel, wegens een file (vierde frustratie). En tot overmaat van ramp is je jas blijkbaar net aan iemand anders verkocht (vijfde frustratie). Ze hebben echter hetzelfde modelletje nog hangen in een maatje kleiner. Je twijfelt en twijfelt en je beslist het toch te kopen, aangezien je anders al die kilometers en benzine voor niets verreden hebt. Trouwens, je had met nieuwjaar toch dat goed voornemen om enkele kilootjes kwijt te spelen. Nog vóór je terug thuis bent voel je je al rot omdat het je begint te dagen dat wanneer je die kilootjes eindelijk kwijt zal zijn, de winter misschien alweer voorbij is (zevende frustratie). Je propt je vol met chocolade, wat dit gevoel eigenlijk nog erger maakt (achtste frustratie). Je raakt gefrustreerd omdat je je niet meer kan herinneren hoe je aan je zesde frustratie gekomen bent (negende frustratie). Je beseft dat je, kilometers en extra tijd inbegrepen, eigenlijk meer geld uitgegeven hebt dan de oorspronkelijke prijs, voor een jas die bovendien te klein is (tiende frustratie). De maandag erop ga je naar het werk en zie je één van je collega's met jouw droomjas aan, in jouw droommaat. Het wordt je allemaal plots te veel en je voelt dat je de situatie niet meer onder controle hebt. De dag nadien kom je in de krant. Het leven zoals het is... maar dan anders.

Moraal van het verhaal: als je iets ziet dat je aanstaat en je hebt uitgemaakt dat je het echt wil, koop het dan. Laat je niet afschrikken als de prijs een tikkeltje te hoog is. De nutscurve van je bestaan zal steil de hoogte ingaan en het leven is toch al zo kort...

Zonder woorden

Als blogger kom je af en toe onvermijdelijk terecht op sites van gelijkgestemden. Ikzelf klik ook regelmatig eens door naar andere blogs. Eigenlijk doe ik dit om mezelf ervan te vergewissen hoe geniaal ik wel ben in vergelijking met de goegemeente :)

Er bevinden zich ongetwijfeld heel wat pareltjes tussen die duizenden blogs. Pareltjes die verlangend wachten om ontdekt te worden. En vroeg of laat worden ze ook ontdekt. Sommige zijn grappig, andere zakelijk of ontwapenend eerlijk. Je hebt er ook cynische of zelfrelativerende en heel af en toe bots je op eentje die je bij de keel grijpt. Een tweetal maand geleden heb ik er toevallig zo eentje gevonden. Anneke, een moeder en echtgenote die, ondanks een oneerlijke strijd tegen kanker, haar levenslustig verhaal niet wil eindigen. Vreemd, hoe iemand die je totaal niet kent, toch een deel van je bestaan wordt. Ongetwijfeld is dit omdat ze het leven (en ook de dood) positief tegemoet gaat, genietend van elk moment. De laatste weken heeft ze ongetwijfeld heel wat nieuwe lezers mogen verwelkomen. Ook mij, ondanks het feit dat ik steeds vanachter in de zaal bleef zitten en nooit contact gezocht heb, ondanks het feit dat ik bewust niet elke dag wou gaan kijken, bang voor het onafwendbare bericht dat elke dag schrikwekkend dichter komt... dichter kwam.

Anneke is gisteren overleden. Als jullie even de tijd willen vrijmaken, ga dan haar blog eens bezoeken en lees het relaas van een vrouw die in haar pink meer moed had dan de grote meerderheid van ons in gans het lijf.

Nog 6 weken, oftewel 42 dagen...

Enkele weken geleden had ik beloofd een leuke anekdote te vertellen over mijn "Nonkel Erik moment" van afgelopen Carnaval. Wie het nu in Keulen hoort donderen, klik even op deze link en kom dan terug naar hier...

Na afloop van de door de overlevering door een sneeuwstorm geteisterde popverbranding, begeef ik me zoals gewoonlijk richting cafe "Landhuis" om er mijn nonkel Erik te zoeken. Deze laatste leek me verraden te hebben, hij was er immers niet. Ook het café was helemaal veranderd. De toog stond plots centraal in de ruimte. Hoe was dit in Godsnaam mogelijk? Ik stap op de waardin af de me na veel vijven en zessen duidelijk maakt dat ik de verkeerde herberg binnengestapt ben. Geen nood, ik drink een pint en begeef me terug naar buiten en stap de deur ernaast binnen. Aha, de toog staat terug waar hij hoort te staan. Maar waar is Nonkel Erik? Ik roep op hem, maar niemand reageert, bende egocentrische zaplappen. Ik bestel me dan maar een pint en ga aan de toog staan naast een tweetal dat druk in gesprek lijkt te zijn. Mijn nominetje diep verstopt in mijn broekzak. Tijdens een relatieve stilte tussen twee liedjes door realiseer ik mij dat ik die stem naast me ken. Het is de stem van.... nonkel Edward, iemand die eigenlijk niet bestaat en hier dus ook niet van tel is. Maar nonkel Edward heeft dezelfde stem als nonkel Erik. Ja, het was hij die daar naast mij stond. Net als ik die voil janet waarmee hij staat te praten wil wegduwen, bemerk ik dat dit niemand minder is dan Jim De Bril, tot voor kort vaste bijrol in deze blog. Onvoorstelbaar, die twee die elkaar totaal niet kennen, staan daar simpelweg een praatje te slaan. Van nonkel Erik hoopte ik wel dat hij er zou zijn, maar de Jim, dat was een complete verrassing. The Twilight Zone revisited!

Nonkel Erik kreeg zijn nominetje, we vertelden hem alletwee dat we hem graag zien en hij trakteerde ons verscheidene pintjes.

Bij deze een oproep aan mijn carnavalvierende lezers om op dinsdagavond, meteen na de popverbranding, zich naar het Landhuis te begeven en aan de toog mijn lievelingsnonkel te zoeken met een nominetje in de hand. Liters bier zullen uw deel zijn.

Open brief aan Wim De Doncker

Met grote verontwaardiging las ik gisteren het bericht dat ik niet geselecteerd ben voor het 3coach triatlon trainingsprogramma. Nochtans heb ik de volledige vragenlijst enthousiast ingevuld en kan ik zonder schroom zeggen dat ik weldegelijk in aanmerking zou gekomen zijn om de trainingen aan te vatten. Me dunkt dat de heer De Doncker, eigenaar en bedenker van het coachingprogramma, zich in zijn besluitvorming laat leiden door tot op heden onduidelijke factoren. Als bewijs van mijn gelijk voeg ik enkele van mijn antwoorden uit de vragenlijst toe.

Wat doe je voor job?
Een ganse dag surfen en blogs lezen, zoals iedereen.
Hoeveel tijd wil/kun je wekelijks spenderen aan training?
Als ik niets leukers te doen heb ben ik wel bereid 1 uur per week te trainen, verplaatsingen inbegrepen.
Wat zijn je specifieke triatlondoelen voor komend seizoen en daarna?
Mijn triatlondoel is op TV komen en nadien een carrière in de media starten.
Heb je ooit gedetailleerde sporttesten gedaan waarbij je aërobe en anaërobe grens werd bepaald - al dan niet met lactaatbepaling?
Kan u de vraag nog eens herhalen?
Wat is je besttijd op de 1500 - 5000 - 10000m lopen?
Ik loop die afstanden niet meer. Maar ik ben wel nog steeds recordhouder van de 150 meter in maatpak van mijn wagen naar de trein spurten. Telt dat ook?
Wat is je huidige trainingsregime?
Per week 15 liter cola, 7 grote zakken chips en 5 bickyburgers. Vroeger lag dit hoger, maar ik heb het bewust wat teruggeschroefd, sinds de friturist uit onze straat met pensioen gegaan is.
Welke wedstrijden heb je al gedaan? Hoe ging dat?
Gisteren op de trein nog kleurenwiezen. Het ging niet zo goed, ik ben immers kleurenblind.
Wat is je langste fietstocht en looptraining ooit? Wanneer was dat?
Vorig jaar tijdens de koninginnerit van de Tour, een ganse dag gevolgd vanin de zetel, zonder opstaan.
Enige blessures of zwakke plekken die je trainingen zouden kunnen beperken?
Ik ben allergisch aan zweet. Op doktersbevel mag ik er onder geen enkel beding mee in aanraking komen.
Wat zijn je zwem besttijden op de 100 - 400 - 1500 m ? Wanneer heb je die gezwommen?
In 1987 heb ik mijn brevet op de 400 meter gehaald. Dat moet mijn piekmoment geweest zijn.
Vertel over je sportieve achtergrond - de sport(en) die je deed vóór triatlon.
Snooker en tapbiljart.
Wat is je lengte en gewicht? Tevreden hiermee?
Het is niet de lengte die telt, weet je dat nu nog niet? Ik hoor mijn vrouw nochtans niet klagen (ik draag ’s nachts oordopjes).
Wat is het moeilijkste dat je ooit in je leven gedaan hebt? Lichamelijke activiteit.
5 bickyburgers op evenveel minuten binnenspelen.
Geef je beste resultaten.
87% op wiskunde, 64% op Frans (de trut had ne pik op mij) en 100% op flauwe humor.
Is er iets anders dat ik nog zou moeten weten?
Justine Henin gaat scheiden!

Hoe meer ik mijn antwoorden overloop, hoe meer ik ervan overtuigd ben dat ik de geknipte persoon ben om het 3coach trainingsprogramma te volgen. Het weze duidelijk dat ik van alle kanten gefnuikt word in mijn pogingen mijn sportcarrière op een adequate manier uit te bouwen.

Geile bokken

Eindelijk is het bewezen. Telkens ik een schoon madam op mijn blog plaats en aan de lezers vraag te raden wie het is, schieten mijn statistieken de hoogte in, en als ik de comments er zo even op naga, blijkbaar andere dingen ook (Roedie, het is u gegund hoor). Het ging hem dus inderdaad over Danica McKellar, die, geloof het of niet, vandaag haar 32ste verjaardag viert. Zij speelde in de meest ontwapenende sitcom aller tijden "The Wonder Years" de rol van Winnie Cooper, het zwartharig preuts ding en beste vriendinnetje van Kevin Arnold. Vandaag de dag is ze blijkbaar heel wat minder preuts...

Tijdens het googelen kwam ik nog wat andere dingen te weten over deze serie. Zaken die al heel ver in het geheugen zaten. De leraar sport had de meest intrigerende naam die je je als zestienjarige maar kon voorstellen: coach Cutlip. Daar hoef ik alvast geen tekeningetje bij te maken. Robert Picardo, de man die deze rol voor zich nam, schitterde enkele jaren later ook als holodokter in de cultreeks Star Trek Voyager, iets wat mij als trekkie niet eens opgevallen was. Vreemd....

Tot zover het maandelijks lesje televisie.

Waarom toch?

Epiloog: twee januari 2007 19u45, de dag dat mijn host blijkbaar een oorlog met mij wou starten. Ik weet niet of iemand dit bericht kan lezen. Ik alvast niet...

23u30: jullie duidelijk wel. Schrijven gaat echter nog perfect, dus om te vermijden dat de groupies zouden denken dat ik "weer geen zin heb om te publiceren" of een "luilak" ben, toch een artikeltje vanavond.

Enkele maanden geleden heb ik een wedstrijd georganiseerd waarin je de naam van deze eighties TV-babe moest raden. Bijna niemand wist dat het om dit lekker stuk ging. Vandaag maken we het iets gemakkelijker. De jongedame op de foto hiernaast speelde een hoofdrol in een serie van begin jaren 90. Misschien herkennen jullie haar deze keer wel. Eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ze er indertijd op TV heel wat minder wulps uitzag dan hier. En dat is bovendien nog een understatement. De serie in kwestie heeft enkele jaren gelopen en ik weet zeker dat iedereen hier aanwezig ooit wel eens een aflevering gezien heeft.

Wie haar naam als eerste in de comments plaatst... is een geile bok!

Gelukkig Nieuwjaar!

Bijgevoegd ons nieuwjaarskaartje met aangepaste blognamen. Aan iedereen bij deze dan ook onze allerbeste wensen voor het nieuwe jaar. Bedankt ook voor de frequente bezoekjes aan deze site. Dat een deel van jullie dromen mogen uitkomen en dat jullie er hard voor mogen werken...
Maar vooral een goede gezondheid, heel veel liefde en vriendschap.

In de hoop niemand te vergeten, heb ik hier nog wat speciale wensen voor enkele personen in het bijzonder:

Aan Bart de Pauw en de Neveneffecten: gerechtigheid, want jullie programma was subliem!

Aan Wim De Doncker: dat je nog eens een Ironman kan finishen en zo je ticket voor Hawaii 2007 binnenhalen. We supporteren hier voor jou!

Aan Witte Wendy die hier regelmatig commentaar komt geven: hopelijk kan je dit jaar je condoom wel gebruiken tijdens Carnaval...

Aan al mijn andere commentatoren: doe zo verder, jullie worden gekoesterd! Net als jullie IP-adressen :)

Aan Joke Renneboog: de grote verzoening met die jongen uit je straat die rechts van je woont, extreem rechts...

Aan Jim De Bril: dat je tot een overeenkomst mag komen met het gerecht en snel weer naar België kan terugkeren.

Aan Rudy Silvester: dat je nieuwe manager je op het podium van Tien om te Zien krijgt.

Aan de Klaus: droi doagen berremiejster van Oilsjt!

Aan al de bloggers in de wereld: dat jullie veel inspiratie mogen hebben dit jaar.

Aan mezelf: 1000 unieke lezers per dag!